Daha küçük yaşta hayat Kayra'ya vurmuştu, hayattan, yaşamdan habersizce..
Kayra daha bebekken annesi ile babası ayrılma kararı almışlardır. Kayranın abisi vardır o zaman sadece. Abisini annesi alarak Kartal'daki evlerine yerleşti, babası ise sevgilisi ile gitti. Kayra'nın hiç bişeyden haberi olmadığı gibi dedesinin yanında kendini buldu. Kayra dedesiyle büyüyordu, mutluydu. Herşeyden habersizce. Beraber oyunlar oynar,dedesi onu okula götürür, parkta kumdan kale yaparlar ve ödevlerini de beraber yaparlardı. Dedesi onun ailesiydi başka kimseye ihtiyacı yoktu, taki Kayra 8 yaşına gelene kadar..
İşler değişmişti artık, dedesi bi gün kalp krizi geçirişti. Ve en acısı ölmüştü. Kayra'nın ailesi ölmüştü onun için. Dünyadaki en değer verdiği şeyi kaybetmişti o gün. Eskiden oyuncaklarını kaybettiğinde üzüldüğü gibi bi acı değildi bu, bu farklı bişeydi. Arkasında küçük Kayra'sını tek başına bırakarak dedesi gitmişti uzaklara. İşte Kayra için hayat şimdi başlıyordu artık..
Dedesi ölünce annesi ile babası barışma kararı aldılar, ve eve dönüş.....
Kayra bu zaman aralığında insanlardan kendini soyutlamıştı, farklı biyer, farklı insanlar ve tabiki "Ailesi" onu zamanla içine kapanık biri yapmıştı...
Yıllar öylece geçiyordu, 2 yıl sonra küçük kardeşi Can doğdu. Ev ona tuhaf ve mutsuzluk getiriyordu. Dedesiyle mutluydu Kayra. Her gece "Dede nolur dön" diye sitem ediyordu yatmadan önce. Annesine babasına ihtiyacı yoktu Kayra'nın sadece dedesine vardı ihtiyacı. 10. doğum gününde gözü dedesini aradı her doğum gününde ona çikolata alırdı yaşı ilerledikçe çikolata sayısı da artırdı. Mumları üflerken "Bana 10 çikolata borcun var dede, beni duyuyorsun biliyorum" dedi içinden. Ailedeki herkesi hüzün bürümüş susup kalmışlardı, anlamış gibiydiler. Abisi ordan atılıp "Aptallaşma kızım öldü o bidaha gelmicek anladın mı" diyişini duydu ve o gün ilk defa buruk bi şekilde kırılmış odasına gidip saatlerce ağlamıştı. "Gitti, gerçekten gitti" diyerekten. Abisine, annesine, babasına herkese isyan ediyordu..
Bu acı geçmeyecekti, biliyordu. Ona dedesinden kalan kolyeyi sıkıca tutup saatlerce odasından çıkmamıştı....
