5.bölüm

6 1 0
                                    

Terler içinde yataktan kalktığımda hepsinin kabus olduğunu yani deniz i öldürmediğimi anladım.
Üzülmüş müydüm ? Evet. Suan onu öldürmeyi o kadar cok isterdim ki.
Düşüncelerimden beni ayıran aşağıdan gelen sesler oldu. Bi dakika. İyi de ben yalnız yaşıyorum. Hassss...
Hemen oda da elime bi vazo tutuşturdum ve aşağı indim. Kanepe de biri oturuyor ve kafasında sapka var. Direkt kafasına vazoyu vurdum. Yere yüz üstü devrildi ve kafasından kanlar akıyordu. Oysaki yavaş vurmuştum ya da yavas vurduğumu zannediyordum.

Yerde ki adamın kim olduğunu öğrenmek icin yüzünü çevirdiğimde büyük bi şok geçirdim.

'Bu bu bu olamaz... ' ahh inanamıyorum ya. Bildiğin beni sahiplenen, üvey babamın kafasına vazoyla vurdum.

Hemen ambulansı aradım ve beklemeye koyuldum. Bir yandan da kanamayı nasıl durduracağımı düşünüyordum.

Aradan 20 dakika gecti ve ambulans anca geldi. Derhal yoğun bakıma aldılar. Ağlamaktan gözlerim şişmişti.

Üvey babam hala yogun bakımdayken polisler yanıma geldi ve ifademi aldılar.

*5 saat sonra*

Üvey babam sonunda yoğun bakımdan çıkmıştı. Ama ölü olarak...

Doktorlar baya uğraştılar ama cok kan kaybetmiş ve yaşı gereği dayanamamış. Ve bunun bütün suçlusu benim.

Neden bu kadar dikkatsizim ki... simdi üvey annemin yüzüne nasıl bakıcam?!.

Üvey babamın ölü vücudunun yanında geçirdiğim 2 saat ten sonra kapıdan beni izleyen üvey annemi gördüm ve daha da şiddetlendi ağlamam. O da beni gorunce ağlamaya başladı. Ve bana kollarını açtı. Bana. Kocasını öldüren kıza...

Üvey annemle defin islerini hallettikten sonra eve geçtik. Uzun uzun konuştuk. Saat 12 ye gelince ikimizin de uykusu geldi ve yatmaya karar verdik. Ben odama gectim ve uykuya daldım.

Sanırım saat gece 3 'tü. Ve bi çığlık duydum. Üvey annemin odasından. Hemen odaya koştum ve kapıyı açtım. Gördüğüm şeyle daha üvey babamın şokunu atlatamamışken ikinci şokumu yaşadım.

Üvey annem kendini asmıştı...

Yalnız kalmıştım.Yine.

O anın şokuyla üstünde duran notu zor görmüştüm. Hemen yanına gittim ve notu okumaya başladım.

' Göksu. Canım kızım. Umarım bana cok kızmamışsındır. Seni yalnız bıraktım diye. Ama babanda beni çağırdı. Orası karanlıkmış. Beni aydınlat dedi. Dayanamadım. Gittim. Eğer sıkıntı çekersen her hangi bir yönde bu numara sana cok yardımıcı olacaktır. Hic çekinmeden ara. 0535*******. Ve bizim banka hesaplarımızda ki paralar da senin. Tek kızımızın. Seni çok seviyorum. Hayatı dolu dolu yaşa seni seven biriyle...'

Profesör(sıkıldım Bi Ara Yazarım)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin