I'm a monster [VOLTOOID]

#8

Ik zag een hele vele licht en toen werd alles zwart ik realiseerde me dat ik viel maar naar waar. Ik zag Jayden ik probeerde hem vast te pakken maar het lukte me niet ik kon alleen zijn vingertoppen aanraken. Ik keek in zijn mooie groene ogen. En zei: "ik hou van je!"

Ik schoot wakker en keek om me heen en ik herkende m'n kamer niet maar een kamer die witte muren had en een vloer bekleed met een gele mat. "Je bent eindelijk wakker. Ik dacht dat je nooit zou opstaan. En Madeleine stond bij m'n voeteind. "Wat is er gebeurd zei ik onzeker. "Je bent in mijn kamer en totaal onder veiligheid. Victor kan je hier niet zien"zei ze geruststellen. "Zien?"vroeg ik niet wetend wat ze er precies mee bedoelde. "Ja zien hij kan door zijn Mox krachten mensen en Moxen in de gaten houden maar hier bij ons ben je onder een krachtveld."zei ze weer met een zachte stem. "Hield hij me al die tijd in de gaten. Waarom ben ik vervloekt! Ik wou dit niet eens!"ik schreeuwde alles eruit en de licht sprong samen met de ramen. Madeleine probeerde me te kalmeren. "Rustig meisje je moet je Neutrale Mox krachten nog leren onder controle te houden."

Ik stapte het bed uit en negeerde haar. Waarom moest dit MIJ overkomen. Ik ben heel blij met m'n leven en dan dit! "Ik ga naar huis!"schreeuwde ik toen Nora vroeg waar ik naartoe ging. "Wees op je hoede meisje!"schreeuwde ze terug en de rest had ik niet gehoord omdat ik de deur al had dicht geklapt door mijn woede besefte ik niet echt dat ik dingen stuk maakte. Ik pakte m'n fiets en reed richting huis. Ik vond het best prettig met de wind in m'n haren en de zuurstof die m'n longen in ging deed me nog meer kalmeren. Toen ineens wou ik naar Jayden. Ik draaide me om en reed zijn kant op. Omdat ik heel snel draaide had ik niet door dat er een auto passeerde en verschoot toen de bestuurder begon te toeteren. "Sorry!"riep ik nog kort. Ik belde aan en Jayden deed open. "Nina? Wat is er?"zei hij verbaasd en geschokt om me te zien. "Ik wil met je alleen zijn."zei ik verlegen

"Oh! Wacht ik pak m'n auto sleutels even."zei hij zoekend naar zijn sleutels. Ik liep ondertussen naar zijn auto. We reden naar onze lievelingsplek. Een open veld ,diep in het bos, bedekt met viooltjes en andere bloemen. We hadden geluk omdat de zon scheen. Ik liet me op de grond vallen en begon te huilen omdat ik hem niet kwijt wilde raken. Ik moest wegwezen voor ik iemand van wie ik hield pijn deed. "Nina?"zei hij terwijl hij me probeerde te troosten. "Eh, eh! Ik haat mijn leven!"zie ik snikkend en begon weer te huilen. Deze keer zei Jayden niets maar hij knuffelde me alleen maar. Damn kon ik hem maar alles vertellen! Het werd middag en we lagen alleen maar en zeiden niets. Ik omhelsde hem en hij mij. "Ik hou heel veel van je!"zei hij en ik had door dat dit alles niet zo een goed idee was. Ik trok hem meer mee in het vloek. Ik zou mijn leven offeren om hem te beschermen. Ik stond op, pakte m'n tas en rende zo hard ik kon weg terwijl ik in tranen uitbarste. "Nina!!! Heb ik iets verkeerds gedaan?"hoorde ik door mijn snikken heen Jayden schreeuwen. Ik besloot me niet om te draaien anders zou hij me makkelijk in kunnen halen. Ik kroop direct in bed en viel in slaap.