I'm a monster [VOLTOOID]

#12

"Hallo, Nina."zei-althans ik denk dat het een hij is-hij met een brede glimlach. "Wat moet je? Wie ben je?"vroeg ik geschokt "Herken je me niet meer?"vroeg hij. Toen viel het op zijn plaats de jonge die had gedaan alsof hij Jayden was. "Wat erg dat je moeder de auto draaide toen ik de weg opliep."zei hij. "Wat? Heb je? Waarom heb je? Jij stommerik!"gilde ik. In een klap botste hoe hij ook mag heten tegen de muur aan. Ik schrok er een beetje van maar gelijk beste ik dat ik dat had gedaan. Ik stapte uit m'n bed en liep op hem af. Hij grijsde nog steeds

"Ga je me nu kussen?"vroeg hij duidelijk geamuseerd. Ik hoorde een klap en zijn gezicht vloog naar links ik had nu mijn krachten nog meer onder controle. "Jij sul!"schreeuwde ik boos. Ik drukte hem stevig tegen het muur waar ondertussen een deuk in zat. "Niet zo kwaad zijn!"zei hij. Ik hoorde weer een klap en zag dat hij nu tegen een andere muur was aangebotst "Je bent wel sterk voor een meisje."ze hij. Het deed hem niets dat ik hem overal tegen klapte. Ik werd nu echt heel boos. "Ik waarschuw je, als je nu niet weggaat dan wordt het erg!"riep ik terwijl ik op hem af liep. En ineens was hij verdwenen. Ik plofte op het ziekenhuisbed en viel in slaap.

*volgende ochtend*

Ik werd wakker omdat ik andere lippen op m'n lippen voelde ze waren koud. Ik deed m'n ogen open. En zag Jayden. Ik kuste hem terug. Ik zag dat hij alles al in m'n tasje had gestopt. "Waarom heb je alles al opgeruimd."zie ik mompelend "Mag ik mijn lief niet helpen?"vroeg hij. Ik moest blozen en duwde hem van me af omdat ik rechtop wou zitten. "Ik zal je je even alleen laten zodat je je kan aankleden."zij hij respect vol. Ik knikte en hij stond op om naar de deur te lopen. Toen de deur eenmaal dicht klapte. Ging ik naar de bank waar m'n moeder, Mel en Lotte een kleding setje hadden gezet. Ik trok ze aan het was een rokje en een losse bloes die ik onder m'n rokje stopte. Snel keek ik even naar de spiegel en zag dat m'n haar niet zo mooi zat. Ik kamde het vlug en liep de kamer uit. "Zeg, Nina waarom zitten er deuken in de muur van de kamer?"vraagt hij aarzelend

"Ehm, ik heb denk ik geslaapwandeld."zei ik stil. De poetsvrouw kwam onze kant op en ging de kamer in. Toen draaide ze zich naar me om en keek me vol vraagtekens aan. "Ze slaapwandelde."zei Jayden terwijl hij zijn arm om me heen sloeg en naar me knipoogde.

We liepen het ziekenhuis uit. Ik stapte in zijn auto en we reden naar het winkelcentrum omdat ik dat vroeg.

"Zet me hier af."zei ik tegen Jayden en hij stopte. Toen hij ook wilde afstappen zei ik: "Neen,Jayden ik wil even alleen zijn."

"Oh, ehm oké dan"zei hij terwijl hij wegreed

Ik liep het winkeltje van Nora en Madeleine in. Ze waren verbaasd om me te zien.

"Hay, Nina!"zeiden ze in koor. Ze zagen dat ik niet op m'n dag was en boden me een kopje chocolademelk aan. We zaten aan een klein maar gezellig tafeltje. "Nina, vertel het ons maar. We zullen je respecteren en je proberen te helpen."zei Nora nieuwsgierig

Ik vertelde ze alles wat er was gebeurd en nadat ik klaar was, was hun humeur helemaal veranderd. "Oh, neen heeft Victor Anthony achter je gezet!"riep Madeleine

"Oké, Madeleine we gaan haar nu beter in de gaten moeten houden."zei Nora ongerust

"Heh, in de gaten houden? Ik kan mezelf best wel beschermen!"riep ik boos

"Kijk Nina het kan erger worden dat dit alles."zei Nora zo rustig mogelijk

"Hoezo?"vroeg ik chagrijnig

En ze keken me allebij bezorgd aan. Wat zou er kunnen gebeuren? Wat kan nog erger zijn dan Jayden, m'n moeder, m'n vader, Lotte, Mel enzovoort te verliezen.