Secrets | lufany ff

[15] Mom

Luhan’s POV

it’s been three years i guess the last time i saw her, and i miss hugging and kissing my mother. i miss her very much, really. i just hugged her tight at bumitaw sa yakap naming dalawa. she stared to my eyes. at inayos ang bangs ko.

“you change a lot, son.” tatlong taon, tatlong taon ko na siya di nakikita. “i really missed you mom, sorry if i didn’t visit you in three years.” i apologize. i really want to be sorry because of my studies i couldn’t visit them for almost three years from now. and i even missed my father. “that’s alright, Luhan.” she tap my head.

hinawakan nya kamay ko at may inilagay sa palad ko, isang kwintas.

“gave that necklace to her.” tinignan ko ang kwintas, may pangalan iyong Princess. pero paano ko to ibobigay, for sure na babalik si Hope sa dati. “but mom, she will come back into Ho--”

“i know, i know. but gave it to see, she’s princess or hope.” ngumiti nalang ako at niyakap siya before she left.

hindi ko nakausap si Hope, kaya naman Lunch time lang ako nagkaroon ng chance to talk to her. kaya i decided na lapitan si Hope ngayon sa place saan kami lagi nakapwesto tuwing lunch o hindi, kahit meeting dito kami.

“Princess.” pagtawag ko pero hindi  nya ako pinansin. kaya tumayo ako i cupped her face. seriously, hope? “teka-- Hope ikaw nba yan?” tanong ko skniya. bigla nya piningot tenga ko. “bakit, nawala ba ako?” napatingin ako sa iba.

“she came back, earlier.” bulong ni Xiumin. napatango nalang ako skniya. “anyway, may naalala kba?” tanong ko skniya. napaisip sya at umiling. “wala?” tumango sya.

“kahit, kagabi? wala kang naalala?” she noded. seryoso? so yung two rounds namin di nya naalala? fuck, maski yung bl*wj*b nya saakin kanina di nya naalala? fuck. pero okay narin sguro na di nya maalala na naging aggressive and Seductive siya. “what should i need to remmeber hon?” i wipe her lips and just smiled.

“wala naman, you.. you almost got in accident. good to know you didn’t remember.” i lied, lahat sila nakatingin saakin. nagpeace sign lang ako. “aaahhh...” ngumiti lang ako.

ang hirap ipaliwanag ngayon skniya mga ngyari kagabi at kanina, she was princess that times. hindi niya maiintindihan pag pinaliwanag ko, mas mabuti ng itago ko muna iyon. malalaman din niya iyon, kapag dumating ang takdang araw. two months, malalaman nya na narin naman iyon eh.

“hon.” napatingin ako bigla kay Hope. “bakit?” i asked her. bigla siya umupo sa lap ko at niyakap ako kaya naman niyakap ko na siya pabalik. “why are you being sweet so sudden, honey?” she smirked and kissed me kaya nagulat ako napapikit nalang ako at hinalikan siya pabalik.

“hoy, wag dito ang live porn. maghanap kayo ng kwarto!” sigaw bigla ni Chen kaya binato ko siya. reklamadoro. “PAKYU!”

“i’ll fetch you later.” sabi ko skniya at ngumiti. “bakit?” tanong nya saakin, nagpout naman ako.

“bawal nba idate ang maganda kong girlfriend?” i ask her pero tumawa siya ng konti saakin, bakit ba pagdating skniya sobrang sweet ko? ganito sguro, kapah mahal na mahal mo ang isang tao, noh?

“hey luhan!” napatingin ako nakita ko si Alexa-- kasama kapatid ni Hope? si Haris ba yun? actually, Alexa is one year YOUNGER to me, sinabi nya na mas matanda sya kase kung magisip yan akala mong nanay mong bungangera trouble maker, sya nasusunod sa bahay pag kaming dalawa kaya nga humiwalay ako eh, tska i have my own house and she have her own condo.

“hey kuya!” inirapan ko nalang siya, maka-kuya close kami? hindi ah. para kaming aso‘t pusa ng isang yan eh. “kuya, akala ko sya mas matanda?” curious na tanong ni Hope. “kalokohan nya yun.” sagot ko nalang.

napatingin ako kay Haris. “you never change, haris.” he look at me, in what i knew haris is busy to their business in California but he came back to work their company here. may iba ng magtataguyod ny company nila sa California, kaya dito na siya.

“ikaw rin, so how’s life? the blac--” i cut him off for a while, di pwede malaman ni Hope na banpira siya. hindi naman kase alam ni Hope na bampira din sila. tumingin ako sa divine they noded and bring her to lobby.

“Haris, alam mo naman di nya alam na bampira kayo diba?” tumango sya saakin. “i forgot, sorry. pero luhan, naawa na ako sa kapatid ko.” napasinghap ako, kahit naman ako naawa sa girlfriend ko, wala siyang alam na bampira sya at unti-unti lumalabas ang pagiging bampira nya.

×

Hope’s POV

Kinagabihan eto ako ngayon nagaayos susunduin ako ni Luhan at isa pa? si Kuya masaya akong bumalik narin siya, five years din siyang di umuwi dito sa pilipinas, masaya akong bumalik na siya ngayon. nagkausap kami kanina after nila magusap ni Luhan. okay na siguro itong suot ko? malamig naman sa labas eh. (outfit on mm)

Lumabas na ako ng kwarto at bumaba dala ang aking bag nakita ko si Luhan na nandun na sa ibaba naghihintay na siya saakin napa-ngiti nalang ako dahil naghihintay siya saakin ngayon. swerte ba akong nainlove ako sa isang tulad niyang magandang lalake?

ewan ko ba, pero sa tuwing nakatingin ako ng ganito skniya, feeling ko nabubuhayan ako skniya. satingin ko masasagot niya lahat ng katanungan sa totoong buhay na meron ako, bagay na di ko maalala?

kumain kaming dalawa sa Labas then simple date ngayon ay nasa isang magandang lugar kami saan masarap sa pakiramdam ang malamig na hangin na bumabalot saamin.

“anong date ba, ng maging tayo?” tanong nya saakin napangiti ako, 20 ang naalala ko. “May 20 i think?” sabi ko sknya, napatango sya ilang bwan narin ng malaman kong bampira siya, ang tagal na. pero eto ako ngayon. minahal ang isang tulad nya.

“hope..” kinawit nya ang naka-harang na buhok ko sa tenga ko. nakangiti siya saakin ngayon, sweet smile of him. “once you knew the truth, promise me you will control everything.” hindi ko siya maintindihan pero kung ano man ang totoo yun, ano ba iyon? ano ang totoo?

“what truth?”

he cupped my face and kissed me torridly on lips.

“malalaman mo yun, sa Birthday mo ang takdang panahon.”

birthday ko? two months..

August 1?