Natapos yung klase naming at nagaya akong bumaba para bumili ng pagkain. Habang naglalakad kami kung anu-ano ang pinaguusapin naming ng kaibigan ko. Tawa ako ng tawa. Pababa na kami nag hagdan at napansin ko. Nandon siya at ewn ko lang bigla na lang akong kinabahan. Tapos inaasar ko ng kaibigan ko. Ako naman ngiting ngiti parang sira ^_^. Nakababa na kami at napansin kong may kausap siya lalai at parang importante ang seyoso kasi nila. Kami naman naglalakad papuntang canteen. Pagdating naming sa canteen walang pagkain puro junk foods. Walng trip yung kaibigan ko kaya pupunta kami sa nagbebenta sa labas.
Lumabas kami ng canteen, napansin ko yung crush ko padaan-daan. Tss oo na alam kong nandyan ka. Napapansin kita. CHARUT! HAHAHA ^_^. Nagkukwentuhan kami ng kaibigan ko tapos palagi niya akong inaasar. Kinakabahan na nga kao eh. Nang bigla siyang tumakbo tapos di ko alm kung saan pupunta. Akala ko sa right side siya pupunta kaya naman pumunta ako sa left side. Ang bilis niya pang tumakbo. Tapos BLAAGG...nagkabanggaan kami ^_^ I mean binangga niya ako. Alam ko naming maliit ako at matangkad ka. ABA!!! Eh di IKAW NA! yun yung kauna-unahang nahawakan ko siya ng ilang segundo ng hindi sinasadya. Binangga niya ako pero di namn ako nasakatan o natumba man lang pero yung kaba ko sa dibdib kulang na lang matumba ako. Yumuko ako kasi alam ko nakatingin siya sa akin kita ko sa peripheral view ko. Tapos sama mo pa yung pag "ayie" at "ui" ng kasabay niyang tumakbo. NAHIHIYA TALAGA AKO PROMISE!!! Sabi din ng kasama ko "ayieeee". Naman nahihiya na talaga ako. Lamunin na ako ng lupa pero KINIKILIG pa rin ako ^_____________^.
BINABASA MO ANG
DEAR CRUSH, A DIARY OF A ONE-SIDED LOVE
RandomIsang simpleng babae na naging normal. Bakit? Abnormal ba siya? Oo sa paningin ng ibang tao. Kasi sabi nila abnormal daw ang hindi pa nagkakaroon ng crush. Kaya abnormal siya. Hindi pa kasi siya nagkakaroon ng crush sa isang tao. Not until one day...
