Yaşamın Bekleme Salonu

BÖLÜM 1

Bu tıkırtılar da neyin nesi böyle?

Koltuktan dogrulup odaya göz gezdirdi. Gözleriyle beşiği kontrol etti. Uyanmamıştı. Gülümseyerek ayağa kalktı ama bu gülümseyen yüzün yerini tedirgin bakışların alması uzun sürmedi. Huzursuz olmuştu. Evin içini kontrol etmek istedi nedense. Oysa kendi içinde gezinmeliydi. Bu düşünceyi aklından hemen uzaklaştırarak gece lambasının loşluğunda önce oturduğu odayı taradı gözleri. Her şey yolunda görünüyordu. Koridora çıkıp mutfağa daha sonra da yatak odasına girdi. Nasıl bıraktıysa öyleydi işte. Ne görmeyi bekliyordu ki. Saçmalıyorum. Odaya dönmek için tekrar koridora çıkacaktı ama ondan önce koca bir çığlık attı. Kalbi delicesine atıyordu. Olduğu yere diz çöktü. Ne olmuştu böyle. Gördüğü şey sadece duvara yansıyan kendi gölgesiydi. Sakin olmalıyım. Kalkmaya çalıştı ama bacakları onunla dalga geçiyordu adeta. Anlaşılan kendine gelmesi uzun sürecekti. Hay Allah! Titremesi geçene kadar bekleyecekti. Düşmek istemiyordu. Muhtemelen bir şeyleri devirecek ve içerde mışıl mışıl uyuyan kızı uyanacaktı. Zaten yaşadıkları bu zor günlerin ardından ikiside uyayamıyordu. Sessiz olmalıyım. Acaba polisi mi aramalıydım diye düşündü.. Ne diyecekti adamlara. "Önce birkaç ses duydum ardından gölgem beni öldürmeye kalkti memur bey lutfen yardım edin !!" Biraz sakinlesmeyi bekleyip kalkmayi tercih etti.

Bir süre sessizce sırtını o duvara yaslayıp bekledi. Sahi az önce ne olmuştu. Kendi kendine güldü. Başkasına anlatsa delirdiğini düşünürdü. Haksız sayılmazlar hani. Kendiyle dalga geçmeye başladığına göre artık iyiydi. Bebeği uyanmadan okuduğu kitabı bitirmeli ve mama hazırlamalıydı.

Ayağa kalkıp aynada yüzüne baktı. Hala bembeyazdı. Ellerini yüzüne götürdü. Sakin olmalısın, korkular geçmişte kaldı... Kendi kendine mi konuşuyordu. Daha neler!

Kitabını erteleyip önce mutfağa girdi. Korkular anne sütünün kesilmesine sebep olmuştu. Mama yaparken üzülüyordu ama bebeğinin aç kalmasına hangi anne dayanırdı. Artık hazırlarken zorlanmıyor, elinin üzerine küçük bir damla dökerek ısıyı tutturabiliyordu. Mama hazırdı. Bebeğinin en sevdiği.

Tam tepsiyi hazirlarken minik kızın ağlama sesi duyuldu. Tam tahmin ettiğim gibi benim küçük cadım.. Gülümseyerek odaya doğru ilerledi. "Benim prensesim anladı mi annesinin geldiğini hemende ağlamayı bırakır sessizce bekl...."

Boş beşik içindeki notla sallanıyordu.

"Döndüm ."