Engel olunamaz yokuşlar gibi dayanılmaz hislerde vardır. Kalbimizdeki kör kuyularda bu nehirler gibi değil mi ? Sarı sabahlar, mavi öğlenler ve siyah yalnızlıklar. Hepsi kalbimizi kandıran birer sihirbaz sanki.
Çitlerin en gerisinden bu çiftliğe bakıp o tarlaların, hayvanların, akan masmavi nehirlerin yamacından geçmek için kaç kalp kazandık. Kazanmak mıydı derdimiz yoksa kalbin gölgesinde zamanla mı unuttuk veya yavaşça mı hatırladık hainliği.
Bilinmezliğin bize hatırlattığı ne olabilirdi. Sıradan geçen bedenler mi yoksa bu bedenler üzerine kurduğumuz dev hayaller mi?
Kalbin doymuşluğunu gördüm ilk kez. Sonu olmayan aşk sözlerinin bir çırpıda boğulduğunu, oltaya takılan balık gibi havada sallandırılırken şeytanın gülümsemesini gördüm. Korktuğumu hatırlamıyorum.
Ama yangın yeri gibiydi her yer. Kapılarının açılmaz, pencerelerinden duyulmaz dört duvar arasında kaçılmaz, ölüme razı olduğun o anda film şeridi değil, kalbine tahta kalemler ile kazıdıkları acıların harfleri gelir aklına.
Razısındır, ölümden sonra neden sorusuna vereceğin cevaplar değil, senin "neden" diye soramayacağın gelir aklına. Belki sormakta istemezsin sadece "Neden?" dediklerinde biraz durup kafanı hafifçe sallayıp "boş verin..." diyesin gelir.
Çünkü insan yaratıcısına değil, kendine yüreğine sormayı sever anlamsızca nedeni.
Kalbin kör kuyusunda evrene açılan sonsuzlukta kalır, karanlığın kayakların da oynarsın cehennemde.
Çitlerden atlarsın bazı zamanlarda. Doğaya, hayvanlara, nehir kayalıklarına koşarsın yalnızlığınla. İçini ürpertecek veya yangını soğutacak kadar poyrazlar eser, şapkan yere düşer, ayakların çamura batar, çıkarır koşmaya devam edersin umarsızca.
Rüyalarından bir deste hayat olsa cehennem denen yerden korkmazdı insanoğlu.
Tamda burada başlıyor hayat. Tanımların anlamsız, kitapların sayfasız, yüreklerin insansız olduğu bu devirde kalplerin bir ırmak gibi kime ve nereye süzüleceğini kestirmek o kadar zor ki.
En iyisi mi biz yalnızca çocuk gülüşlerini sevmeye devam edelim.
Sevdikleriniz ile yüreklerinizin sarhoş olduğu iyi bir bayram dileği ile...
ÇAĞRI CAN
1okur1yazar.com
