Lise Belası

43. "Mira yok"

DEMIR :

Gözüm dönmüştü sinirden ne yaptığımı bilmiyordum. Çocuğu bir güzel pataklamıştım. O buna azdı bile.
Sakinleşmek için tenha biryere geçtim. Cebimdeki sigara paketini alarak içinden bir tane çıkarttım. Mira'ya içmeyeceğim için söz vermiştim ama şuan buna ihtiyacım vardı. Sigarayı dudaklarımın arasına yerleştirdikten sonra yaktığımda boğazıma nikotinin dolmasıyla rahtladım. Son bir aydır miniğim sayesinde sigara içmiyordum. Şimdi içincede kendime geldiğimi hissetmiştim.

Sigaram bittiğinde Mira'nın çadırına gittim. Özür dilemem gerekiyordu. Canını yakmıştım ve eğer ağlıyorsa kendime söverdim. Şu yaptığıma bile sövüyordum ya.

Çadırın içine bakmadan telaşla etrafa bakınan Ezgi'nin yanına gittim.

"Mira içeridemi Ezgi?"

Dediğimde telaşla bana döndü

"Demir, Mira yok!"

"Ne demek yok?"

"Ya yok işte baktım yok"

dediğinde içimi bir telaş birazda korku kapladı. Gecenin bu karanlığında nerede olabilirdi?

"Sen Batu'ya haber ver ben arayacağım"

Hızla kamp alanından uzaklaşarak ormana girdim.

"Mira!"

Diye bağırdım. Gereksizdi biliyorum ama telaş ediyordum. Bir süre sonra 'Mira' diye seslenen kişiler duymaya başladım. Kamp Mira'yı arıyor olmalıydı.

Ah be güzelim neredesin?

"Mira neredeysen çık! "

Telaşım giderek artıyordu. Hava karanlık ve soğuktu ve Mira hasta bir kızdı neredeyse kriz geçirebilirdi. Lanet olsun hepsi benim yüzümden olmuştu.

Etrafıma boş boş bakıyordum. Ormanın biraz daha gerisine gitmeye başladım.

"Mira!"

Diye bağırırken aynı zamanda ilerliyordum. Ormana ilerledikçe kurt sesleri çoğalıyordu.

Allah kahretsin neredesin ?!?!?

Etrafıma bakındım. Kulağıma mırıldanmalar geldi. Bir dakika...iyice etrafıma bakındım.

İşte ! Oradaydı! Bir ağacın dibinde yatıyordu.

Koşarak yanına gittim. Onu oturur pozisyona getirdiğimde sıkıca sardım , öptüm. Ne kadar korkmuştum haberi bile yoktu.

Mira buz gibiydi titriyordu. Nefesini hiç hissetmiyordum. Telaşla kucağımdaki Mira ile kamp alanına geri döndüm. Herkes oradaydı. Batu ve Ezgi Mira'yı görünce rahatlamıştı. Kimseye bir şey demeden kendi çadırıma girdim. Yere oturduktan sonra Mira'nın üzerine kendi kazaklarımdan birisini giydirdim. Ondan sonra kucağıma alıp oksijen aletini aldım. Burununa dayadığımda nefes almasını bekledim. Aletin buhar tuttuğunu gördüğümde nefes almaya başladığını anladım. Aleti geri çektiğimde geri kollarımı küçük bedenine sardım. Ah be miniğim ne kadarda çelimsizdi , saftı.

Mira'yı yavaşca yatırdığımda titrek eliyle kaslı kolumu tuttu. Gitmemi istemiyordu . Elini tuttarak alnından öpüp dışarı çıktım.

Kim yaptıysa ecdadını sikecektim. Biri yapmıştı bulduğumda baygındı.
Ayrıca Mira karanlıktan korkuyordu. Kendi başına gidemezdi.

Çadırdan sinirle çıkıp merakla bekleyenlere doğru resmen kükreyerek bağırdım.

"Kim yaptı lan bunu?!?"