Life Is Too Short To Wait

Chapter 4

Tahimik lang kami kumakain “ pagkatpos mo inumin mo yung gamut mo nasa guess room doon kana rin  matulog at magpahinga” wla siyang kibo. Naku poh! Siguro siya na yung mission ko na turuan ko nang mabuting asal……. At pumasok na rin siya sa kwarto niya.

Ilang araw na rin kami magkasama sa iisang bobung hindi kami nag uusap. Curious talaga ako sa pagkatao niya. Mahirap hulaan ang mga nasa isip niya lagi siyang tahimik. Lumabas ako sa kwarto para uminum nang tubig sa hindi ko inasahan na pangyayari bigla ako nakaramdam nang panlilipit nang tiyan sobrang sakit halos hindi ako maka hinga, pinagpapawisan ako nang sobra, na bitawan ko yung basong hawak ko, napahiga ako sa sahig napasabi ako sa sarili ko “haggang dito nalng ba ako?” nahilo na ako pero naramdaman ko may bumuhat sa akin,

”Sofie ok ka lang?” nakita ko si drey binuhat niya ako papunta sa kwarto ko.

“Drey kunin mo yung gamut ko sa drawer yung malaking garapon” nahihingahol  pakasabi ko.

“Nakita ko na!,,,, cge inumin mo na, itong tubig!” ininum ko agad yung gamut ko mayamaya bumuti yung kalagayan ko . “thank you drey!”

“pahinga ka na!” kinumotan niya ako at lumabas na rin siya sa kwarto ko.

Kinaumagahan  naalala ko pa rin yung nangyari kagabi sobrang sakit yung nararamdaman koh. Lumabas ako para magpahangin na bigla may nagsalita  sa likuran ko.

“ok kana?” may pag aalala ang pakasabi ni drey.

“ou! Ok na ako thank you kagabi!” umupo siya.

“alam kung may sakit kah?”,,, “yan bah ang dahilan kung bakit tinutulungan mo ako para may mag aalaga sa’yo?

Nagalit ako sa sinabi niya

“ANUuuu!! Ganyan ba ka kitid nang utak mo hah!!, you know what I regret kung bakit tinutulungan pa kita, hindi ako yung taong ina akala mo may kapalit ang lahat, I’m just helping you for a good reason. Sorry hah kung nasira ko yung pangarap mong mamatay!!!, alam mo swerte ka dahil may marami  pang araw naghihintay sa’yo!”

hindi ko mapigilan ang lumuha tumakbo ako sa kwarto ko doon ko ibunuhos ang lahat nang sama ng loob.