Life Is Too Short To Wait

Chapter 5

May kumatok sa pintu an ko “ sofie! Im sorry”, naramdaman ko yung sincerity niya binuksan ko yung pinto.

“anu bang kailangan moh?, nakatingin siya sa akin

“halika kain tayo!?.. hinila niya ako papunta sa dining area nagulat ako sa ginawa niya hah…

Kumain na rin kami “sofie sorry kanina, alam ko nasaktan kita”, aba! Hah may words na siyang SORRY pero kahit ganun paman papatawarin ko siya.

“cge basta wag mo na ulitin yun hah” naka smile ako sa kanya hindi parin nagbabago yung expression nang mukha nya.

Naka upo lang ako sa labas gabi nah, hawak ko parin yung diary ko, habang tumitingin sa kalangitan. Hindi ko namalayan magkatabi nap ala kami ni drey.

“ano bang sakit moh?” nagulat ako sa tanong niya. “ ok lang sa akin kung hindi mo sasabihin”.

“I,,I,,,I have a cancer!” malungkot pagkasabi ko.

“Whhaaatt? Did you mean a cancer?”,,,, nagulat s drey.

“yeap! At tanggap ko nay un, tanggap ko na rin mamatay na ko, sorry ka ma uuna ako bago ikaw hehehe”. Nagpatawa ako pero seryosong napatingin si drey sa akin.

“Sa modernisasyon natin ngayon pwede ka pang mabuhay. There’s a lot of doctor’s here to cure your sickness”,

“Not at all Drey when the doctor said I have 5 months to live”,

“bakit diyos ba sila? Dahil alam nila kung kailan ka mamatay?”, galit si drey.

“I don’t want to argue with you Drey, im tired, I’ve already told you what’s my secret’s, and I can’t help myself anymore for almost 5 years na ako pinahihirapan nang sakit, marami na akong ininum na gamot mga apparatus na lagi ikanakabit sa katawan ko sawang sawa na ako, ginusto ko na rin ito ,,, ang mamatay “malungkot ako sa sinabi ko.

“if god give me another life, why not!! Sino ba ang hindi gusto niyan,,,, sa totoo lang Drey nahihinayang ako sa sarili ko,, I will die early hindi ko makikita yung future husband ko at mga anak ko,,,swerte mo nga ehh mabubuhay ka pa nang matagal, inggit nga ako sa iyo ehh,,,,Drey hindi pa huli ang lahat para magbago, mabuhay ka, magmahal ka, bagohin mo ang sarili moh,,, bumalik ka sa kanya may diyos pa rin handang tanggapin ka kahit kailan”,,,,mahinahong pakasabi ko sa kanya.

“wala akong diyos kung meron man bakit hindi siya nagpapakita?, at bakit niya ako hinahayaang magkaganito?!” tumayo si drey para pumasok sa bahay.

“Drey alam ko mabait kang tao wag mo sanag balewalain ang sinabi ko sa’yo”… tuluyan nang pumasok si Drey sa bahay.

Alam kung may rason si Drey kung bakit pinili niya ang buhay niya ngayon, gusto ko siyang tulungan sa maabot nang makakaya ko. Diyos ko  patnubayan  po ninyo ako sa mga desisyon ko.