Ο κλέφτης της καρδιάς μου. [✔ ]

Part 39

~ Φοβαμαι πως μου εχεις γινει απαραιτητος. ~

"Πετρο ξερω πολυ καλα τι ειδα."

"Ναι αλλα δεν ξερεις για ποιο λογο το εκανα."

"Ειναι ευκολο να μαντεψει κανεις."

"Για προσπαθησε."

"Ηθελες να προχωρησεις παρακατω."

"Για ξανα προσπαθησε."

"Δεν ειναι αυτο?"

"Οχι."

"Ενταξει τοτε δεν με ηθελες."

"Για τοσο κακο ανθρωπο με εχεις?Αυτο καταλαβες από τα τόσα χρόνια που με ξερεις? οτι ησουν ενα παιχνιδι για μενα?"

"Δεν ξερω τι να σκεφτω για σενα πια πετρο."

"Θες να ακουσεις τι εγινε πραγματικα?"

Δεν του εδωσα απαντηση.

"Μολις μου ειπες να χωρισουμε η αληθεια ειναι οτι δεν το πηρα και τοσο καλα αλλα μετα καταλαβα οτι πραγματικα εχεις αναγκη απο μια οικογενεια και οχι απο ενα αγορι. Ηθελα να σε απομακρυνω, να με μισησεις και να σου ειναι πιο ευκολο να προχωρησεις παρακατω και να με ξεχασεις. Ετσι σκεφτηκα οτι αν φιλησω μια κοπελα θα σε εκανε να φυγεις μακρια μου αλλα μολις ειδα το προσωπο σου το μετανιωσα παρα πολυ αλλα ηταν αργα πια για να το διορθωσω. Ηταν για το καλο σου, τουλαχιστον αυτο νομιζα. Σ'αγαπαω.Εισαι οτι καλυτερο μου εχει συμβει. Σε παρακαλω συγχωρεσε με. "

"Ηταν οτι χειροτερο μπορουσες να μου κανεις ποτε. Εσυ ησουν ο κοσμος μου ολος. Εκεινη την ημερα η Ειρηνη με ειχε πεισει να σου μιλησω και να ξανα ήμασταν μαζι. Σε εψαξα παντου αλλα δυστυχως σε βρηκα. Σου ειχα πει πως σε αγαπαω και φιλησες μια αλλη. Γαμω το σου εδωσα τον εαυτο μου. Πως μπορεσες να το κανεις αυτο?" ειπα και αρχισα να κλαιω και να τον χτυπαω στο στηθος του.

"Ηρεμισε μικρο μου."ειπε και με εβαλε στην αγκαλια του και εγω σταματησα να τον χτυπαω χωρις ομως να σταματησω να κλαιω."Πως μπορεσες?"συνεχισα

"Ηταν για το καλο σου."

"Βλεπεις να ειμαι καλα?"ειπα και εφυγα απο την αγκαλια του.

"Συγγνωμη μωρο μου."

"Εισαι ενας βλακας."ειπα και εκατσα σε μια απο τις ξυλινες πολυθρονες της αυλης.

"Το ξερω." με πλησιασε και καθισε στα ποδια του μπροστα μου."Με συγχωρεις?"

"Οχι."

"Δεν με πιστευεις?"

"Πετρο θελω λιγο χρονο να σκεφτω αυτα που μου ειπες."