Silence Love ( Twilight Story )

6.

Ik liep nog zonder plattegrond naar mijn eerste les. Ben benieuwd voor hoelang. Ik botste tegen iemand op. Sorry, mompelde ik. Ik keek op mijn rooster. Ik heb nu Engels, dacht ik. Hallo, jij bent vast Isabella swan? Een jongen met Aziatische trekjes en een pukkelige huid liep naar me toe. Het was typisch zo'n schaakclub type. Bella, verbeterde. Ik hoorde je zeggen dat je naar Engels moet, daar ga ik net ook heen ik moet mijn boekverslag over the client nog inleveren. Ik kan je wel de weg laten zien, als je wilt? Ja graag, zei ik met een glimlach. Ik wilde niet dat hij dat laatste verkeerd zou opvatten. We liepen door de regen, opnieuw was het begonnen met regenen. In gebouw 3 en 4 wordt vaak Engels gegeven, zei hij. Is het hier anders dan in Phoenix? Vroeg hij. Ja heel erg, zei me per de seconden meer ergerend aan de jongen. Hij hield de deur voor me open van het gebouw waar 'gebouw 3 opstond'. Hier is het, zei hij. we liepen langs lokaal 102 naar 103. Ik.zag dat iedereen al in de klas zat jammer genoeg moest ik me voorstellen aan de klas. Het was de enige les waar ik me moest voorstellen. Natuurlijk werd ik rood en stotterde ik me gek. Toen ik weer moest zitten struikelde ik en viel bijna met mijn hoofd tegen de tafel punt van een meisje dat me uitlachte. We kregen een berg huiswerk opgegeven. Spaans was al net zo saai. Ik kende álles al! Na wiskunde was het pauze. Ik liep met eric naar de kantine waar het erg druk was. Hoi, jij moet Isabella zijn? Vroeg een meisje dat naast me kwam zitten. Gewoon Bella, zei ik bijna automatisch. Het wordt een gewoonte dat weet ik nu al. Mijn naam is Jessica en dit is Angela, ben en Lauren. Jessica het meisje met de hazeltanden en bruinblond haar stelde me aan iedereen van de hele tafel waar we aan zaten voor. Eet je niks? Vroeg Lauren het meisje met het witblonde lange haar. Nee heb geen honger. Dat was een slechte leugen want mijn maag rommelde om de paar minuten. Bella, jij hebt toch zo biologie? Vroeg een jongen die nog niet was voorgesteld. Ik ben mike, zei hij en stak zijn hand uit die ik uit beleefdheid niet afsloeg. Ja, hoezo? Ik heb dat ook ik kan je naar je les begeleiden. Ik zag Jessica haar kaken verstrakken. Ik ben meer van de stille... Oh ik ben heel stil, zei hij met een knipoog. Ik keek om om te zien of het nog steeds regende. Toen zag ik ze voor het eerst. Ze liepen sierlijk als zwanen door de mist door de deur naar binnen de kantine in. Hun huid was zo wit als sneeuw en ze leken zo uit een tijdschrift voor modellen te zijn gestapt. Toch was ik de enige die ze met open mond aanstaarde. Dat komt natuurlijk doordat ik nieuw ben. Wie zijn dat? Vroeg ik aan Jessica. Ze keek om. Ze wist natuurlijk al wie ik had bedoeld aan mijn toon te horen.