8.

145 4 0
                                    

Het leken van die apparte wezens hoe ze door de gangen liepen. Zo sierlijk als ze liepen, zo gespierd dat sommigen van hen waren. Ik betrapte mezelf erop dat ik steeds meer aan ze begin te denken. Één van hen maar. Edward. Ik krijg hem maar niet uit mijn hoofd. Als ik hèm uit mijn gedachten probeer te bannen denk ik alleen maar meer aan hem. Als een soort Edward fetish. Toen ik de deur bij biologie open deed had ik de neiging om mijn gezicht achter iets te verbergen. Edward zat achterin de klas alleen aan een labtafel. Ik zei tegen meneer banner mijn naam en moest van hem ( typisch weer ) naast Edward zitten. Op weg naar mijn tafel struikelde ik, over mijn voeten vermoedelijk. Ik hield mezelf nog net optijd overeind aan mijn stoel naast Edward. Ik ging zitten en keek voor me uit. Hij verstijfde toen ik naast hem ging zitten. Ik gluurde door mijn bruine haar dat over mijn schouder hing. Hij zat op het puntje van zijn stoel zo ver van me vandaan als de tafel toeliet. Ik keek naar hem. Hij keek woedend naar mij met zijn pikzwarte ogen. Wat doe ik verkeerd? Vroeg ik me af.

Silence Love ( Twilight Story )Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu