Ulaşılmaz

Yeni Okul

Annemin yorganımı söylenerek üstümden çekmesiyle birlikte istemeyerek uyandım.Annemin gözlerine bakmamaya çalışarak lavaboya gittim.Ağladığımı anlamasını istemiyordum.Aynaya baktığımda gözümün altındaki morlukları gördüm.Ellerimi yavaş yavaş o morluklara dokudurdum.Gece boyu ağlamamdan sonra normal olmasını beklerdim saçma olurdu.Yaklaşık bir haftadır böyleydi zaten.Bu morluklar sadece benim gözlerimde değil benden bir yaş küçük erkek kardeşim Mete'nin gözlerinde de vardı.Fakat o üzüldüğünü belli etmek istemiyordu.Erkek olduğu için beni avutmaya çalışıyordu.Annemle babam da çok kötüydü , evde doğru düzgün konuşmuyorlardı.Çoğu zaman onları göremiyorduk bile.Ya çok geç geliyorlar ya da erkenden yatıyorlardı.

Bazen babam öylece dalıp gidiyordu.Hepimizin kendi içinde fırtınalar koparken birbirimizin yüzüne karşı gülümseyip, destek olmaya çalışıyorduk.Çünkü aile olmak buydu,bu demekti.Herşeye rağmen birlikte olduğumuza şükretmekti.

Bu eve taşınalı bir hafta olmuştu.Zaten üç günü evi yerleştirmekle geçmişti.Babamın iflası hepimizi derinden sarsmıştı.Ben ve Mete okulun taksitlerini ödeyemediğimiz için okuldan ayrılmak zorunda kaldık.Şimdi sahilin oradaki o saçma okula gidecektim.Ortaokuldan çıkarken puanım çok düşüktü.Bunu önemsememiştim bile.Zaten yine özel okula gidecektim.Fakat şimdi o puanımdan dolayı evimizin yakınındaki bu okula gitmek zorundaydım.Mete ise benden puanı yüksek olmasına rağmen beni yalnız bırakmamak için o da o okula gelecekyi.Mete de ben de on ikinci sınıftaydık.Mete benden bir yaş küçük olsa da annem beraber daha rahat öğreniriz diye Mete'yi bir sene erken göndermiş okula.Ve bugün okulda ilk günüm.Heyecanlı mıyım?Bilmiyorum.Korku var sadece içimde.Sanırım bana sorulacak sorulardan korkuyorum.Neden geldiniz?Baban neden iflas etti?Bunun gibi bir sürü soru daha sayabilirim.

Düşüncelerimden sıyrılıp yüzümü yıkadım.Yüzümü kuruladıktan sonra Mete'yi uyandırmak için iğrenç sesimle bağıra bağıra şarkı söylemeye başladım.Mete bundan nefret ederdi.Kendi sesimden ben de nefret ediyordum ama bunu Mete'ye karşı bir silah olarak kullanmak hoşuma gidiyordu.

"Belkiii üstümüzden birr kuşş geçeer."

Mete daha fazla söylememe dayanamayıp yastığı yüzüme fırlattı.

"Tamam kalktım yeter ki sus."

Mete'ye şirin gülümsemelerimden birini atarak onu itikleyerek odadan çıkarttım. Meteyle aynı odada kalma fikri ilk başta çok kötü gelse de sonradan sevmiştim .Daha doğrusu sevmek zorundaydım.Çünkü șimdi oturduğumuz ev eski oturduğumuz evin dört veya beș katı küçüklüğündeydi.

Dolaptan eski okulumun kıyafetlerini alıp giydim.Şu an kıyafet alacak paramız olmadığından bir süre bunları giyecektim.Aynanın karşısına geçip saçlarımı topladım ve sıradan bir at kuyruğu yaptım. Morluklarıda fondötenle kapatarak,kenarda duran çantamın içine bir defter birde kalemler koydum. Irmak'ın kalemliğimin içine koyduğu not gözüme çarptı.

"Eğer orada kendine yakın arkadaş edinirsen.Senin saçını başını yolarım Durucum.Dikkat et kendine birşey olursa araman yeterli.Canla ben hemen yanında oluruz.Bu notu okuyunca duygulanma diycem de zaten yazıyorum diyemem assfdgsf evet burda bile random atabiliyorum.Ne kadarda bestini seven bir kız."-Irmak

İçimden onu aramak gelmişti.Fakat ararsam ağlamaktan korkuyordum.O yüzden aramaktan vazgeçip Mete'nin hazırlanması için odadan çıktım.O sırada dolaptan elime ne geldiyse yedim.Çok hayvan bir kişiliğim olduğunu söylemiş miydim?Önceden kahvaltımızı her sabah Emine teyze hazırlar,bir sürü nasihat verirdi.Her sabah aynı şeyleri söylerdi.Mete o kadar sıkılırdı ki kahvaltıya kulaklıkla inerdi.Bir gün o nasihatları özleyeceğim aklıma bile gelmezdi.