Erken yattığımdan dolayı sabah 6'da uyanmıştım. İlk telefonumla uğraştım. Mesajlar sosyal medya derken sıkıldım. Saat 7 olmuştu. Kızlar saat 8'de geliyodu. Sesizce mutfağa indim kahve yapıp odama geri döndüm. Kitaplığımla uzuun süre bakıştık en sonunda bi kitabı alıp okumaya başladım.
Yarım saat okumuştumki kitap okumaktan da sıkıldım. Aslında kitap okumayı çok seven biriyim ama nedense bugün hiç okuyasım yok. Şubat ayına göre güzel bir hava vardı. Balkona çıkıp dışarıya bakmaya başladım. Normalde insanlar böyle yaparken hayatlarını düşünür. Bensee... Hiçbir şey. Mal mal bakarım bazen de uyurum. Veya biraz ekşınlı hayat hayal etmeye çalışırım ki bi şey buna engel olur. Abim. Bizi çok koruyo. Hatta abim bizim hayatımızı monotonlaştırıyo. Ama o bizim herşeyimiz. Ben böyle düşünürken kafama taş geldi. Saat bu kadar erken olmasa
bizim ikiz bücürler sanırdım ama saat çok erken.Aşağıya baktığımda ise kimse yok.Tekrar tam anlımın ortasında hir taş hissettiğimde kısık sesli bi çığlık kopardım.Abimin duymasını istemeyiz sonuçta yani dimi.Ben bunları düşünürken gülme sesleri geldi etrafa bakınca baybenintikamisteyençocuk olduğunu gördüm bende sinirle içeriye girdim.Saatin 7.30 yakın olduğunu görünce dolabıma doğru gittim.Çok rahat ve hoş bi kombin yaptım.Kombine göre bir saat ve kolye aldım.(multimedyada var)Saçlarım düz olduğumdan uclarını çok hafif dalgalandırdım.İnce bir eyeliner(nasıl yazıldığını tam bilmiyorum)çektim.Maskara ve hafif bir vişneli parlatıcı ile hazırdım.Aşagı kattan çatal bıçak sesleri geliyordu.Demek ki kahvaltı hazılanıyor.Bende çantamın içine gerekli kitapları ve birkaç eşyayı koydum.Hemen spor ayakkabılarımıda geçirip aşağıya indim.Annem ve babam masaya oturmuşlardı ama abim ortalıkta yoktu.Direk anne ve babamı öpüp masaya oturdum.Tabağıma birkaç birşey aldım.Çok yiyen biri değilimdir.Kahvaltımı bitirip hemen çıktım geç kalma ihtimalım vardı yani.Dışarı çıktığımda tabim içeriye giriyodu.Beni gördüğünde
"Nereye"
"Okula"
"Durda ben bırakıyım"
"Ne gerek var ya ben giderim"
"Kızlarla mı gideceksin?"
"Hayır okulda buluşucaz"
"Tamam görüşürüz kendine dikkat et"
"Hey ben senin sandığın kadar küçük değilim"ve hızla ordan uzaklaştım.Arabaya binip okula geldim.Derse girdim.
Kahretsin ya ben şu çocuklarla aynı sınıfta olduğumuzu
unuttum ya.Immm aslında iyi.Yani sabah bana taş attı neden ben ona attırmıyım yani dimi.Kızları bi şekilde bulup sabah olanları anlattım.Sonra da planı;
"Bakın şimdi sınıfa toplu mesaj atın ikinizden biri yapsın sonra mesajda şunlar yazsın 'yeni gelen çocuktan hoşlanmadığınızı tahmin edebiliyorum o yüzden konferans salonuna gelin -Eylül Su▪Damla▪Yağmur' bu şekilde yazın.Yine ikinizden biri konferans salonuna domates getirsin en az 4 koli.Ben de onlara okulu gezdirmek amacıyla konferans salonuna getiricem.Siz biz gelmeden önce gelenlere söyle biz geldiğimizde domates atın onlara.Ben gezdirdiklerimi sahnenin ordan getiricem sizde koltuk bölümünde olun.Geldiğimizde domatesleri atın."
Damla"Eee sen ne olcaksın orda onlara atıcaz ama"
"Onları ortaya çekicem kendim de hemen kenara gidicem sonra hemen sizin yanınıza gelip ben de domates atıcam.Tamam anlaşılmayan bi konu var mı?"
Damla ve Yağmur "Hayır yok"
"Tamam ben gidiyorum sizde yapın öptüm"
