Show you

Στο απέναντι παράθυρο..

Τον Σον ναι τον ίδιο! Εκείνον με τη μαγική χαμογελαρα..! Δεν πρόλαβε να με δει έπεσα κάτω και έκανα το σταυρό μου που δεν με είδε με το σουτιέν.. Αυτός άραγε δεν ξέρει πώς μένω απέναντι.. Όλα αυτά τόσο ξαφνικά τρεις μέρες της ζωής μου και μου έχει φανεί μήνας τόσα που έχουν γίνει.. Κρυφοκοιτάζω και περιμένω να φύγει.. Μόλις τον είδα να φεύγει έτρεξα και έκλεισα την κουρτίνα.. Τι ήταν αυτό; Δηλαδή για τον υπόλοιπο καιρό θα τον έχω στο διπλανό διαμέρισμα; Και πως θα τον ξεπεράσω.. Θα βλέπω με ποιον/ποια πάει σπίτι του; "Αχχ δεν είμαι καλά.." λέω και πέφτω ανάσκελα στο κρεβάτι μου.. Πιάνω μια τούφα από τα μαλλιά και μου και αρχίζω να την στριφογυρίζω.. Μου αρέσει να παίζω με τα μαλλιά μου.. Ακούω την εξώπορτα.. Και φωνάζω να δω ποιος ήρθε.. Ήταν η αδερφή μου με την κολλητή της την Νικόλ.. Πολύ καλό κοριτσάκι.. Το συμπαθώ πολύ..Τρέχουν και οι δύο στο δωμάτιο μου και μου ανακοινώνουν με χαρά πως αύριο δεν έχουν σχολείο και πως Νικόλ σήμερα θα κοιμηθεί μαζί μας.. Είπα "αα ωραία.. Άρα να σας φτιάξω πίτσα βράδυ.." τότε χαμογέλασαν και οι δύο και μου είπαν με μία φωνή "Να φτιάξεις να φτιάξεις" μετά η αδερφή μου μου λέει γεια σου τώρα πάμε να παίξουμε στο Wii και τραβάει την Νικόλ από το χέρι.. Βγαίνουν κλείνουν την πόρτα και εγώ πηγαίνω να κρυφοκοιτάζω από το παράθυρο.. Να δω που είναι.. Βλέπω αυτόν στο καναπεδάκι που είχε δίπλα στο κρεβάτι του να μιλάει στο τηλέφωνο.. Και να γελάει.. Με αυτό το υπέροχο χαμόγελο.. Το τόσο αυθόρμητο και εκθαμβωτικό.. Ξεχνιέμαι και κάθομαι και τον χαζεύω για αρκετή ώρα μέχρι που χτύπησε η μαμά μου την πόρτα να με ενημερώσει πως γύρισε και εγώ τρόμαξα κρεμάστηκα από την κουρτίνα και έπεσα στο πάτωμα μαζί της.. Φοβισμένη από τον θόρυβο μπαίνει αλαφιασμενη η μητέρα μου μέσα και με βλέπει να χαζογελάω στο πάτωμα με την κουρτίνα αγκαλιά μου.. Τότε ακουμπάει στο τοίχο με το ένα της χέρι και μου λέει "άντε βρε χαζό και με τρόμαξες.. Είσαι καλά; χτύπησες κάπου αγάπη μου; " της χαμογελώ και της λέω "μια χαρά μαμά!" σηκώνομαι από το πάτωμα και τινάζομαι.. Τότε ή μητέρα μου αποχωρεί από το δωμάτιο λέγοντας μου πως το φαγητό θα είναι έτοιμο σε ένα τέταρτο.. Της κουνάω το κεφάλι και κατεύθυνομαι προς το γραφείο μου ώστε να δω τι έχω για αύριο.. Άνοιξα το βιβλίο της χημείας και άρχισα να λύνω κάτι ασκήσεις.. Το ένα τέταρτο είχε περάσει και εγώ είχα καταφέρει να λύσω τις 2 ασκήσεις που είχα.. Μετά μου έμενε να γράψω μια έκθεση με θέμα "τον ρατσισμό" αρκετά δύσκολο.. θέμα πρέπει να βάλω τα δυνατά μου αφού με την έκθεση δεν τα πάω πολύ καλά και η καθηγήτρια μου με προειδοποίησε πως αν θέλω να έχω υψηλό τον βαθμό μου να είμαι περισσότερο συγκεντρωμένη στο μάθημα και να αφήνω την φαντασία μου ελεύθερη.. Και αυτή όμως είναι πολύ χαζή. Άμα αφήσω την φαντασία μου θα γράψω αλλά και δεν θέλει.. Το θέμα από "τον ρατσισμό" θα καταλήξει "η ζωή μου εδώ και τρεις μέρες" επίσης μια φορά την άφησα ελεύθερη και βγήκα εκτός θέματος.. Ποτέ μου δεν την χώνεψα.. Και την έκθεση αλλά και αυτή που νομίζει πως όλοι έχουμε τις ίδιες ικανότητες και έχει και απαιτήσεις! Πέρασε ακόμα ένα 5λεπτο σκεπτόμενη αυτά.. Και όχι μόνο ξόδεψα τσάμπα ένα 5λεπτο συγχύστηκα κι όλας.. Καλύτερα να κατέβω να φάω γιατί θα σφάξω κόσμο..

______________________________________

Ελπίζω να σας αρέσει και σύντομα θα έχει συνέχεια με περισσότερο ενδιαφέρον..♡♡