Maaike en ik gingen Teuntje, de hond van haar buren, uitlaten. Nou echt ik heb nog nooit zo'n bange hond gezien! Ze liep standaard 3 meter van me vandaan. Tot we een spelletje met de bal speelden en we een band vormden. We liepen het bos in. We kenden allebei het bos op ons duimpje dus dat was geen probleem. De tijd verstreek snel en ik moest naar huis. Eén klein probleempje, we zaten midden in het bos. Maaike dacht een snellere weg te weten die ikzelf nog nooit had gezien. Op een gegeven moment kwamen we aan bij een sloot. Maaike werd door Teuntje al over de sloot heen getrokken. Dat zag er hilarisch uit en ik begon keihard te lachen. Toen moest ik er nog overheen. Dat ging niet zo handig... Ik pakte een tak vast om niet uit te glijden maar die brak af waardoor ik toch nog een klein stukje uitgleed. Ik gilde. 'Waarom neem je niet gewoon de brug?' vroeg Maaike toen opeens. 'Wat!?' vroeg ik omdat ik dacht dat ik haar niet goed had verstaan. Maaike wees naar rechts en ik volgde haar vinger. Daar stond een brug. Jeh! Right! Ik moest ook toen weer heel hard lachen. Nu was het nog een kwestie om uit de sloot te komen en de brug te bereiken. Uiteindelijk bereikte ik de brug en ze leefde nog lang en gelukkig!!
JE LEEST
De falende momenten (rant-boek)
HumorJe kent allemaal wel van die momenten waarop dingen anders gaan dan je had gedacht of bedoeld. Nou ik kan je vertellen bij mij en @lovemaaike17 gebeurd dat net ietsje te vaak naar mijn idee.. Dit boek staat vol met falende momenten van mij, Maaike e...
