REMEMBER ME [BTS FANFIC] [ASKIDA]

5.BÖLÜM

~~~ 5.BÖLÜM ~~~

××MinJa××

Sabah uyandığımda yerimden bir sinirle kalkmıştım.Ne olmuştu bana son iki gündür?
Sabah sinirli akşam sinirli ...

-"Hey KiJun ! Sana kaç kere dedim dolabımı karıştırma diye"
-"Noona ben yapmadım"
-"Kim yaptı o zaman beyefendi"
KiJun birden duraksamıştı..Derin nefes alarak ellerini omzuna koymuştu.
-"Evet Noona bunu sana hatta ailemize söylemenin vakti geldi"
-"N-neyi ?"
Meraklı gözlerimi daha da büyüterek önündeki benden 1-2 yaş küçük kardeşime bakmıştım..
KiJun ağzını açıp söyleyeceği sırada annenin sesi sessizliği bozmuştu..
-"Hey MinJa okula gitmeyecek misin ? So Ra dışarda ağaç oldu"
Gözlerimi zorlukla KiJun'dan ayırıp dışarıya çevirmiştim.
-"Tamam,geliyorum!"
KiJun bana ümitsiz bir şekilde bakarken sonunda ağzını açıp konuşmuştu..
-"Noona bu akşam yemeğinde burda olduğundan emin ol.."
Kısık sesiyle bunları bana söyledikten sonra aşağı inmişti..Bense hiçbir şey anlamadan çantamı elime aldığım gibi kapıda beni bekleyen sinirli So Ra'nın yanına doğru yol almıştım...
****
-"MinJu neden böylesine,bir şey mi oldu?"
-"Ah,yok bir şey..Sadece.."
-"Sadece ne?"
-"Korkuyorum,içimde kötü bir his var So Ra-ya"
So Ra yanıma oturarak bana sarılmıştı.-"Neden böyle düşünüyorsun bilmiyorum ama bir şey olmayacak..Hem ben yanındayım senin bizi kim ayırır ayırır
So Ra'nın sözleriyle yüzüm gülmüştü.Beni güldürebilen de sadece oydu zaten..
Ama aklım hala KiJun'da idi..Neyi bilmemiz gerekiyordu artık?
****
Okul çıkışında kendimi eve zor atmıştım.Zaten sabahtan beri bu anı zor bekliyordum..Hemen idama gidip üzerimi değiştirmiştim zaten KiJun'da okuldan yeni gelmişti.
Annem masayı hazırlarken kardeşim ve ben yeni yeni aşağı iniyorduk..
KiJun ciddiyetini korurken anneme ve bana ne diyeceğini merak ediyordum..
Üçümüzde sessizce masaya oturup yemeğimizi yerken aklımdaki deli soruları susturmaya çalışıyordum..
-"Anne,Noona size bir şey söyleyeceğim"
Bu sözleri gözlerimin içine bakarak söylemişti..
-"Aslında konu noonam ile ilgili.."
Kesik kesik konuşması beni deli ediyordu..Kalbim çarparken sanki kötü bir şey olacakmış gibi tırsıyordum..
-"Belki inanması güç olabilir ama bu gerçek..Yani kendi gözlerimle gördüm"
Annemin gözlerinin büyüdüğünü görebiliyordum..Korkuyordum..Korkuyorduk...
"Noona ,sen bir uyurgezersin.."
Başımdan aşağı kaynar sular dökülmüştü sanki...
-"Ne-ne saçmalıyorsun?"
-"İnanması güç gelebilir ama bunu gördüm..Gece başka bir hayat yaşıyorsun..Min Ho hyung'un kapısını taşladığın gerçeği,gece koşarken ağaca çarpıp başındaki yaranın çıkması gerçeği...Bunların hepsi oldu Noona bu..Bu gerçek"
-"İnanmıyorum ne dersen de! Anne bir şey desene !"
Annem şoka girmiş gibi bana bakıyordu..Birden istemsizce ağlamaya başlamıştım..KiJun konuşmasına devam ediyordu..
-"Ayaklarının tozlu olması,pijamanın pis olması bunu nasıl açıklayacaksın Noona ? Hiçbir şey hatırlamaman..Gece başka bir hayatın var Noona,hatta ..."
-"Hatta ne?"
-"Arkadaşın bile var"
KiJun'un söylediklerini daha fazla duymak istemiyordum..Ağlamam şiddetlenirken bir yandan kardeşimi susturmaya çalışıyordum.
-"Sus ! Tamam yeter!"
Son sözlerimi söyleyip koşarak odama çıkmıştım..Kapıyı kitleyip uyumak istiyordum..Uyumak? KiJun'un bu sözlerinden sonra uyumak? Uyabileceğimi sanmıyordum..
****
Saat gece 3 olmuştu..O uykusuna düşkün kız gitmiş başka birisi gelmişti..Yatağında bir oyanı bir buyanı dönüp duruyordum..Acaba doğru mu? Elimin incinmesi başımdaki yara pijamamın pis olması..Mantıklı mıydı?
Yarım saat önce annemle konuşmuştum..O da çok şaşkındı ama durduk yere KiJun neden yalan söylesin ki..Annem kardeşime inanmıştı..Bu yaptıklarım kardeşimi haklı çıkarmıştı..Hatta KiJun'un anlatmasına göre mahalledeki yıkık dökük binaya bile gitmiştim..KiJun beni takip etmiş ve beni eve geri götürmeye çalışmış ama ben çığlık atarak kaçmışım birinin yanına..Cidden bunlar doğru olabilir mi?

Yatağımda dönüp dururken kapımın açılmasıyla korkmuştum..
-"Hey Hey sakin ol MinJa,benim So Ra"
-"So Ra ? Bu saatte burda ne arıyorsun?"
-"Annen beni çağırdı..Biraz konuştuk ta"
-"O zaman.."
-"Evet her şeyi bana anlattı"
-"Sence bunlar mantıklı mı So Ra ?"
-"Bilmiyorum ama..."
-"Sende mi onlar gibi düşünüyorsun ? Ben..Ben uyurgezer falan değilim"
-"Her sey bunu gösteriyor ama MinJa"
So Ra'nın sözlerinden sonra ağlamaya başlamıştım..Hemen yanıma gelip bana sarılmıştı So Ra...
-"Peki ne olacak?"
-"Biliyorsun biz ilkokuldan beri arkadaşız hatta kardeş gibiyiz"
-"Evet"
-"Yani annelerimizin kararına göre"
-"Ne ne kararı ?"
-"Yurtdışında tedavi göreceksin MinJa..Ve bende seninle geleceğim?"
-"Yurt dışı mi ? Haaah So Ra korkuyorum"
-"Korkma bende seninle olacağım hemde amcan,o Amerikada yaşamıyor mu ?"
-"Evet onun yanına mı gideceğiz?"
-"Büyük ihtimalle"
So Ra 'ya daha sıkı sarılarak ikimizinde ağlamasını sağlamıştım..
****
Ertesi gün So Ra ile okuldan kaydımızı aldıracaktık..Sabah erken kalkıp hazırlanmıştık..Annelerimiz vize işleriyle uğraşırken bizde okula gitmiştik..4 aylık süre zarfında Amerikada öğrenimimize devam edecektik..

So Ra ile sınıfa girdiğimizde herkes etrafımıza toplanmıştı..Birsürü sorular soruyorlardı..
Tam o anda Min Ho ile göz göze gelmiştim..Benden gözlerini kaçırarak dışarı çıkmıştı.Bende peşinden gitmiştim..
-"Hey Min Ho beklesene"
-"Neden peşimden geliyorsun"
-"Ah cidden..Vedalaşmak için"
Min Ho birden duraksamıştı..
-"Vedalaşmak mı ? "
Koşarak Min Ho'nun önüne geçmiştim.
-"Evet"
-"Lanet olsun vedalardan nefret ederim..Hele sen..."
Sözünü tamamlayamamıştı..Gözlerini benden kaçırarak derin nefes almıştı.
-"Tamam git "
-"Ne?"
-"Burda daha fazla durursan gitmene izin vermeyeceğim"
Min Ho kafasını diğer tarafa çevirip benden uzaklaşmıştı..Bense yavaş adımlarla okulun kapısında gitmek için beni bekleyen So Ra'ya doğru ilerlemeye başlamıştım.

-"Hadi gidelim Min Ja"
Kafamı olumlu anlamda salladıktan sonra arkamıza dönerek bize camdan bakan sınıf arkadaslarımıza el sallamıştık..Sonunda okuldan çıkmıştık ama Min Ho onun böyle yapması beni üzmüştü..
So Ra çikolata almak için markete girmişti bende onu kapıda beklerken birden bir ayak sesi duymuştum..
Arkamı döndüğümde gördüğüm kişi Min Ho 'dan başkası değildi..
Koşarak bana yaklaşıp sarılmıştı..
-"Öylece mi gidecektin ?"
-"Ama sen-"
-"Tamam sus..Biraz böyle kalalım olur mu?"
Min Ho bana sıkıca sarılmıştı..Gerçekten benden hoşlanıyor olamazdı değil mi ?
Yavaş yavaş benden ayrılırken benle göz teması kurmuyordu..
-"Beni aramayı unutma"
-"Hıhı"
Nedense gözlerimden yaşlar süzülmeye başlamıştı.Ne kadar ondan nefret etsemde vedaları sevmiyordum..
Min Ho ağladığımı görünce bana yaklaşıp alnıma bir öpücük kondurmuştu..Sonra arkasını dönüp gitmişti...
****