multimedya gamze
Gamze.. Kızın adı Gamze'ymiş.
Okula geldiğimde bu sefer yerim boştu. Etrafıma bakındım ama O'nu göremedim. Ders boyunca da gelmedi. Okulda hep ona bakındım ama yoktu işte.
Çıkışta onu gördüm. Kulaklığını takmış yürüyordu. Okulun önündeki otobüs durağında durdu ve beklemeye başladı. Ben de ağır adımlarla onun yanına geldim.
Tamam, dedim kendi kendime. Birinci part tamamdır. Şimdi sıra geldi onunla konuşmaya.
Ben pek aktif biri değilim ama bir insan gerçekten ilginizi çektiği zaman önünüzde pek bir şey duramaz, bilirsiniz.
"Ne dinliyorsun?"
Kız kulaklığını çıkardı.
"Efendim?"
"Müzik. Ne dinliyorsun?"
"Adele - Hello "
Gülümsedim.
"Ben Aras."
"Gamze."
O sırada otobüs geldi. Gamze de bana gülümsedi ve gitti.
İlk defa okuldan biriyle iki dakikadan uzun süre konuştum. Bu da bir gelişme, değil mi?
Ertesi gün Cumartesi'ydi. Ben geç saatlere kadar uyuyan bir insan değilimdir. Saat 8'de kalkıp parka gittim. Banka oturdum ve kitabımı okumaya başladım.
Ne kadar süre geçti bilmiyorum. Bir sesle gözlerimi kitaptan ayırdım.
"Selam"
İstemsizce gülümsedim. Gamze tabii ki.
Bir süre konuştuk. O da benim gibi bilim kurgu seviyormuş. Saate bakmayı unuttum. Saatlerce konuştuk. Güldük, sohbet ettik.. Ve böylece iki dakikalık rekorum yerini 3 saate bıraktı.
Karşılıklı telefon numaralarımızı verdik ve ayrıldık.
Eve doğru yürürken kendimi harka hissettiğimi fark ettim. Ama %100 eminim. Bizden arkadaştan başka hiçbir şey olmaz. O güzel, akıllı bir kız. Ben mi? Ben hiç arkadaşı olmayan, asosyal biriyim. İhtimal vermiyorum yani. Ama bu bir arkadaşa hayır dediğim anlamına gelmez.
Öyleyse bu akşam kadehimi arkadaşım Gamze'ye kaldırıyorum.
