Stranger

10Bölüm Gelişme

Busan'a vardığımızda saat çoktran beş'i geçiyordu.Sehun'un gizli düşüncelerini tekrar ve tekrar anlamaya çalışırken beni buraya sürüklediği için kızgındım.Ama her seferinde,sorularıma herhangi bir neden göstermeden cevap veriyor ya da geçiştiriyordu.Ben sadece soracağım soruların yanıtlarını ve sebeplerini bilmek istiyorum.Yine de,Annem ve Babamı tekrar göreceğim için bunun kötü bir fikir olmadığına karar verdim.Yapmam gereken tek şey ailemin yanına varır varmaz Sehun'un geri döndüğüne emin olmak.

Annem en sürede kapımıza iner inmez beni kucakladı ve bu sonsuza kadar sürecek gibi görünüyordu.Titreşen bakışları özellikle Sehun'u bulduğunda yumuşadı,ona sıcacık bir hoşgeldin karşılaması verdi."Burada kimler varmış?"

Sehun'u tanıtmadan hemen önce,konuştu"İyi günler Bayan Lu.Ben Luhan'ın birl-iş arkadaşı,Sehun."

Kendini çok saygılı ve düzenli tanıtması,beni ürküttü.Resmen annemin önünde eğilmişti ve yardım edememiş olsamda bazı şeylerin yanlış gittiğini düşünüyordum.Küçük Evimiz muhtemelen onun havuzu kadardı,giriş katının ön kapısının karşında oturma odası ,ve ona bitişik bir mutfak bulunuyordu.İkinci katta ise,arka arkada konumlandırılmış üç oda vardı,Ailemin,lilly'nin ve benim.Ve koridorun ucundaki tuvalet.Eski moda ve basit olmasına rağmen,evimiz anılarla doluydu,resimlerimizi asmamız için yeterince fazla duvarımız yoktu,Anne ve babamın lilly ve benimle çekilmiş çocukluk fotoğraflarımız,"atalarımızın"resimleri.İçeriye girdiğimizde,Sehun sessiz kaldı,çevresine bakınarak,her çercevede durarak onları inceliyordu,sanki gerçekten çerçevelere dalıp gitmiş gibi duruyordu.

"Bakın kimler gelmiş,çocuklar!"Babamın yaygarasıyla doğruca çocukları kucaklamaya gittim.Beşini  birden kucaklamaya çalışırken neredeyse ayaklarımın üzerine düşmek üzereydim."Beni özlediniz mi?"Neşeyle sordum.

"EVET!"Hevesle hepsi birlikte bağırdı.Annem oturma odasına oturttuğu Sehun'a sorular sorup durduğunu duydu.

"Ben sizi özlemedim"Kim şakayla kollarını çapraz bağladı.Onlarla aynı seviyeye gelmek için dizlerimin üzerine çöktüm."Neden?"

"Çünkü sen bizi özlememişsin."Başını çevirdi ve HMPH'ladı.

Güldüm ve onu kendi ayakları üzerine kaldırdım,"Tabiki,sizi özledim."Burnun ucunu hafifçe sıktım,"İlk işin olduğunu duydum,seninle çok gurur duyuyorum."

Onları kapıya doğru götürerek minnetle gülümsedim.Yetimhane,bizim evin yaklaşık onbeş dakika uzağındaydı.Hatırladığım kadarıyla bu süre boyunca hep orada yaşamışlardı.Ve biz seuol'e taşındığımızda annem babam lilly ve ben onlara yardım etmeye başlamıştık.Sehun'a doğru baktığımda,annem ile birlikte sohbet ediyorlardı.Nedense,ben onlara doğru yaklaşırken gözlerini bana yapıştırmıştı.

"-çocuklarla futbol oynar ve-"dedi annem."Oh Luhan bizde Sehunla çocuklar hakkında konuşuyorduk-Yiyecek birşeyler getirsem iyi olucak."Sehun'a doğru döndü,"Seyehatten dolayı muhtemelen yorgunsundur,ben biraz çay yapayım."

Annem gittiğinde,mümkün olduğunca uzağa Sehundan çok-çok uzak olan koltuğun uçuna doğru oturdum."Atıştırmalıklar yedikten sonra müsadenizi isteyeceğim,yani ben evime trenle dönebilirim."

"Annen geceyi burada geçirebileceğimizi söyledi,"Gözlerini kısarak baktı,"Burada olduğumuza göre,biliyorsun,tüm gün boyunca çok yorulduk."