17 Yıl Sonra
Artiyom ,o adamın kendisini en son 10 yaşında Putyatin kentteki bir sokakta Denis Asimov adındaki bir parfümcüye bıraktığını ve gitmeden öncede ona
"Henüz küçüksün Artiyom ama bunu kesinlikle kimseye söylemem lazım sen Sparhawk ırkınındansın ve bu soyu devam ettire bilecek son kişi sensin ama bunu kimseye söylemiyeceğine bana söz vermelisin"
Dediğini hatırıyor.Fakat o adamla ilgili hiçbirşeyi ,onca sene nerede yaşadığını, neler yaptığını hatırlamakta zorluk çekiyordu.
7 senedir yanında çalştığı ve beraber yaşadığı Denis ise çok iyi bir adamdı bazen biraz agresif olabiliyordu.Artiyom için onun yaptı parfümler en iyisiydi,halbuki işler hiçte öyle değildi Denis geçimini çok zor sağlıyordu,satışları hiç iyi gitmiyordu,gün geçtikçe kötüye gidiyordu.Bir gün Denisle Artiyom raflara parfümleri dizerken içeri takım elbiseli şişman bir adam giriverdi,Denis heyecanla onu karşılamak için arkasını döndü ama daha önce karşılaşmadığı asık bir surat ile karşı karşıya kaldı.
" EE buyrun beyefendi şöyle geçin" diyerek tezgahın önünü gösterdi.
"Ben Denis ve o da benim çırağın Artiyom"
Adam Denisin söylediklerini hiç aldırmayarak.
"Bana en iyi konunu ver bende seni zengin ediyin genç adam" diyerek Artiyoma baktı
Artiyom ne yapacağını bilemedi ve Denise baktı.
Denis hemen ayağa kalktı ve tezhahın altındaki kutuları karıştırmaya başladı
"Sana demedim sefil şey ben asil ve genç beyefendi den en iyi kokusunu vermesini istiyorum" dedi.
Denis yavaşça kafasını kaldırdı ve ne olduğunu anlamaya çalıştı ve bozuntuya vermeden Artiyoma rafların altı olan kutulardan birini işaret etti.Artiyom eğildi ve kutuyu heyecanlı bir şekilde yerinden aldı ve tezhahın üstüne koydu kapağını açtı ve içinde kırmızı süngerin tam ortasında Denisin 3 yılda aramolarını özenle seçip ve hiç kimseyle paylaşmadan hazırladığı parfüm duruyordu Artiyom kafasını kaldırıp Denisine baktı,Denis kafasını salladı ve gözleriyle adama parfümü vermesini gösterdi.Artiyom çekmeceyi açtı ve ordan beyaz bir mendil aldı, parfümünü ikikere üstüne sıktı ve mendili adamın yüzü ne doğru salladı.
Şişman adam parfümün kokusunu alabilmek için öne doğru eğildi ve derin bir nefes aldı,o titizlikle hazırlanmış kokuyu içine çekince gözbebekleri büyük ve suratındaki o asık ifadenin yerine iğrenç bir gülümseme geldi.
"Aferin iyi iş çıkartmışsın" diyerek ona bir kart verdi kartın üstünde bir adres yazıyordu
"Akşam bu parfümünü al ve bu adrese gel aile yaptığın işi çok beğenerek"
Dedi ve Denise döndü elindeki çantayı tezgahın üstüne koydu,o sırada Denis Artiyoma içerdeki kutuları işaret etti ve onu içeri yolladı
"Ben sözümü tutum ve paranın ödedim sende bu çocuğu bir daha arayıp sormaya caksın o artık benim gözetimimde" dedi
Denis bu kadar yüklü parayı görünce daha adamın dediklerini tam dinlemeden kabul etmişti bile.
Artiyom kutularla geri geldiğinde şişman adam kapıdan çıkıyordu,döndü ve Denise baktı o da para çantasını kucağına almış içindeki paraları sayıyordu.
Artiyomun ona baktığını görünce yerinden kalktı ve içeriki odaya giderken neşeli bir sesle
"Bugün erken kapatıcaz Artiyom artık ise gelemenede gerek yok ve sakın akşamki yemek davetine de geç kalma seni seviyorum Artiyom beni nasıl seni ben büyüttüm sayılır beni unutma olurmu görüşmek üzere" dedi ve paltosunu giymiş bir şekilde Artiyomun önüne geldi,ona sıkıca sarıldı ve titizlikle hazırlış olduğu kokuyu ona verdi sonra para yüklü olan çantayı omzuna taktı ve kapıya doğru yöneldi
"Çıkarken kapıyı kitle ve anahtarıda paspasın altına atıver evlat görüşmek üzere"
Diyip kapıyı kapattı,Artiyon olan bitene anlam verememişti o adam kimdi,neden geldi,nerden geldi,niye geldi,Denisin bu hareketlerine de anlam verememişti,paranın onu bu kadar değiştire bilceğini düşünmemişti. Kafasına en çok takılan şey ise akşam gideceği o aile kimlerdi ve Artiyomdan ne istiyolardı.
Artiyom bunları düşündükçe daha çok hey canlanıyor ve eli ayağı bir birine dolaşıyordu.
Parfümü omuz çantasına attı ve kapıyı kitleyip anahtarı paspasın altına attı.
Artiyom dükkandan çıktıktan sonra hızla eve gitti ve akşamı beklemeye başladı,akşam gideceği ailenin söylemelerini bilse aslında bukadar heyecanlı olmazdı.
Eve girdi koltuğuna oturdu ve heyecanla akşamı beklemeye başladı.
