Yapmacık mutluluklarım var benim.
Hemen bozulan, gülüşleri kırılıp dökülen.
Öptüm dudaklarını.
Az önce kanadım, tadını aldın mı acının?
Acıdım;
Kalbimden kaybetmek yetmedi belkide.
Canımı acıttım.
Açtım pervazları gidişin kadar karanlık pencereleri.
Hayret, hava alasım yok bu gün aslında.
Kendimi asmaktan sıkıldım.
Tam pencereden atlanacak hava var dışarıda.
Sokaklar boş, kaldırımlar temiz.
Yeni boyanmış yaya geçitleri şehrimin.
Kendimi beyaza boyayıp şeritlerde yatasım var.
Ölmek...
Ölmek sorun değil aslında.
Cehenneme düştüğümde, ya seni bulursam karşımda?
Orada, yeniden ölmek gibi bir şansım yok.
Bitti..
Hepsi bu.
Burhan Karaca
29.11.2015
03:14
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölmeden Önce Yazılması Gereken Şiirler
PoesíaYeni yetme bir yazar parçası sayılırım sadece.Bir kaç satır karaladım, ortalığı toparladım dağınıklıktan pek fazla haz etmemde. Sonra biraz düşündüm ve ölmeden önce yazmaya karar verdim. Pencereyi örttüm, açık bıraktığım gazı kapattım, bileklerimi s...
