Toprak kokuyor bu gece.
Üzerimi gelincik otları örtüyor.
Yıldızları göremiyorum.
Orman zifiri karanlık.
Gözlerin yeşil.
Bir fidanım belkide unutulmuş bir köşede.
Köklerim sağlam,
Ama gök yüzüne ulaşamıyorum.
Yağmur yağıyor.
Ağlıyorsun, belli.
Denizler taşıyor kirpiklerinden.
Rüzgarın şiddeti değişti.
Bıraksam kendimi!
Düşermiyim saçlarından boynuna?
Tenine tutunsam, nabzına.
Kök salsam yeniden omuz çukurlarında.
Kokunu duysam, aşkınla mayhoş olsam yeniden.
Ölsem;
Gömülsem omuz çukurlarına.
Beni bırakın.
Tüm dallarım kırıldı.
02:32
12.02.16
Burhan KARACA
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölmeden Önce Yazılması Gereken Şiirler
PoesíaYeni yetme bir yazar parçası sayılırım sadece.Bir kaç satır karaladım, ortalığı toparladım dağınıklıktan pek fazla haz etmemde. Sonra biraz düşündüm ve ölmeden önce yazmaya karar verdim. Pencereyi örttüm, açık bıraktığım gazı kapattım, bileklerimi s...
