My Little "Sister" [Book 2]

Κεφάλαιο 7

Με πήγε επάνω και αφού του είπα που είναι ο ξενώνας εφόσον στο δωμάτιο μου κοιμόταν ο μικρός και η αδερφή του, άνοιξε την πόρτα και την έκλεισε με το πόδι του πίσω του

Ε. "κλείδωσε την... " του είπα και με με την απορία εμφανή στο πρόσωπο του

Η. "γιατί; αφού είμαστε μόνοι μας. "

Ε. "όχι ακριβώς... Θα σου εξηγήσω αύριο! "

Χωρίς να πει κάτι άλλο πήγε και κλείδωσε την πόρτα. Γύρισε στο κρεβάτι και το σώμα του έπεσε πάνω στο δικό μου καλυβοντας το.

Η. "Εμείς που είχαμε μείνει;" ψιθύρισε πάνω στα χείλη μου τοποθετώντας τα χέρια του δεξιά και αριστερά από το κεφάλι μου ενώ το πρόσωπο του ήταν στολισμένο από ένα υπέροχο χαμόγελο... Τι όμορφος που είναι...

Ε. "νομίζω... " έκανα μια παύση, τον γύρισα έτσι ώστε να είμαι εγώ από πάνω και άρχισα να του δίνω φιλιά κατά μήκος του λαιμού του "... Από εδώ... " ψιθύρισα και πέρασα το χέρι μου πανω από το αρκετά ερεθισμένο μόριο του

Η. "αχ Emily... " βογγηξε και έγειρε το κεφάλι του προς τα πίσω απολαμβάνοντας την τριβή...δεν ήξερα ότι είχα τόσο μεγάλη επίδραση στο σώμα του...

Ε. "τι είναι αδερφουλη;" ψιθύρισα κοντά στο αυτί του συνεχίζοντας ακάθεκτη τις κινήσεις μου

Η. " α-αρκετα έκανες! " είπε μαζεύοντας όλες του τις δυνάμεις, έπιασε το χέρι μου σταματωντας ότι έκανα προηγουμένως και με έβαλε από κάτω του. Χωρίς να χάσει χρόνο έβγαλε το μποξερακι του και λίγο πριν μπει μέσα μου ψιθύρισε ένα "σ'αγαπώ " που συνοδεύονταν με ένα πολύ γλυκό και τρυφερό φιλί δείχνοντας μου την αγάπη του.

Άρχισε να κινητά μέσα μου αργά, ήταν τόσο βασανιστικό αλλά τόσο υπέροχο

Ε. "πιο γρήγορα.. " κλαψουρισα και προσπάθησα να ανεβάσω τον ρυθμό όμως εκείνος έμεινε σταθερός

Η. "όχι μωρό μου... Όχι αυτή τη φορά... Ας το πάμε αργά... " μου χαμογέλασε και έβαλε στην άκρη μια τούφα από τα μαλλιά μου συνεχίζοντας...οτι έκανε πριν τέλος πάντων...

Όταν τελειώσαμε ξάπλωσε δίπλα μου και πήρε το σεντόνι καλύπτοντας τα γυμνά μας σώματα. Ακούμπησα το κεφάλι μου στο στέρνο του, στην περιοχή της καρδιάς του.... Πόσο μου άρεσε αυτός ο ήχος... Και κυρίως γιατί ήξερα ότι χτυπουσε για εμένα....

Η. "... Και μόνο για εσένα.. " συμπλωρωσε...χαμογελασα στο άκουσμα αυτής της πρότασης, σήκωσα το κεφάλι μου και του έδωσα ένα μικρό φιλί στο πιγούνι του, λίγο πιο κάτω από τα χείλη του...

Ε. "Συγνώμη Harry... Συγνώμη! " είπα ενώ τα μάτια μου άρχισαν να κλείνουν

Η. "Emily... Γιατί...; "

Ε. "....αυριο θα καταλάβεις... " ψιθύρισα και βυθίστηκα σε έναν γλυκό ύπνο

Την επόμενη μέρα άνοιξα τα μάτια μου και ευτυχώς ο Harry βρισκόταν ακόμα δίπλα μου. Χάιδεψα απαλά το μάγουλο του και αμέσως είδα ένα χαμόγελο να εξαπλώνεται στο πρόσωπο του

Η. "επιτέλους υπναρου! Νόμιζα πως δεν θα ξυπνούσες ποτέ.. " άνοιξε τα μάτια του και αμέσως ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου

Ε. "πόση ώρα είσαι ξύπνιος; " ο φόβος άρχισε να κατακλύζει όλο μου το σώμα... Αν πήγε κάτω...

Η. "αρκετή ώστε να θαυμάσω το υπέροχο προσωπάκι σού! " είπε χωρίς να έχει χάσει το χαμόγελο από τα χείλη του

Ε. "δηλαδή δεν πήγες κάτω έτσι; "

Η. "όχι... Γιατί;... Τι έγινε Emily;" ξαφνικά σοβάρεψε

Ε. "Ha-Harry έχω να σου πω κάτι... Όμως μωρό μου μην μου θυμώσεις θα σου τα εξηγήσω όλα...." άρχισα να βουρκώνω
"θυμάσαι τότε που είχες μάθει ότι απέβαλα; Τότε που τα μικρά μας χάθηκαν.. "

Η. "ναι! Μπες στο ψητό καρδούλα μου! " ανέβασε τον τόνο του και άρχισε να θυμώνει.... Ωχ...

Ε. "Harry το ε-ένα τα κατάφερε... Ζει! " πλέον τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου και εκείνος με κοιτούσε σαστισμενος

Η. "ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΥΟ ΕΚΡΥΨΕΣ; ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΕΚΡΥΒΕΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ; " τα χαρακτηριστικά του αγριεψαν και τα μάτια είχα πάρει το χρώμα του σκουρου πρασίνου...

Ε. "ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΘΥΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΡΑΤΗΣΕ! " φώναξα μέσα στα μούτρα του και εκείνος με κοίταξε με γουρλωμενα μάτια
Περίμενα την χειρότερη αντίδραση... Να βγει ο χειρότερος του εαυτός... Αλήθεια...

Σας ευχαριστώ παααρα πολύ για την υποστήριξη και για τα υπέροχα σχόλια σας! ❤❤❤