Ruhsuz

bir son daha

15. Katta camın mermerlerine oturmuş etrafı izliyordum. Çılgınlık falan değil benim gibi bir "deli" için gayet normal. Sabaha karşı saat 05.12 yi gösteriyordu yorgundum ne olursa olsun ne kadar güçlü gözükmeye çalışsamda yorulmuştum. eski mutluluğumdan eser yok artık...
Telefonum çaldı ilk açmak istemedim ama tanıdığım bir numara değildi. Açtım;

- Alo

- Merhaba Deniz hanım size birşey söylemem gerek ama nasıl yapacağımı bilmiyorum lütfen sakin olun efendim.

Arayan holdingde babamın asistani aslı'ydı

- Aslı n'oldu anlat!

- Deniz hanım poyraz bey...

-poyraz bey ne? Ne oldu babama!

Korkmuştum ne olursa olsun o benim babamdı.

- Babanız az önce kaza geçirdi. Bir trafik kazası... Alkollü bir araç ona çarpıp kaçmış.

- NE !?

Son hatırladığım telefonun elimden düştüğüydü. Uyandığımda hastahanedeydim sanırım evin şöforü hasan amca getirmişti beni. Karşımdaki saate baktığımda saat gecenin onbir'iydi aradan 1 gün geçmiş... birini bulmak için dışarı çıktığımda karanlık bir koridoru takip ettim. Bir takvim görmüştüm. Ne?? Aralık 29 2016 aradan yıl geçmiş. Ama nasıl?

-Doktor!!

-uyanmışsınız.

-evet ama ne zamandır burdayım ben.

-Bir yıl kadar oldu efendim.

- Ben hala anlamadım.

- bitkisel hayattaydınız 15. Kattan düşüp 8. Katın balkonuna düşmüşsünüz ve çoğu kırığınız vardı buraya geldiğinizde mucize eseri hayatta kaldınız.

-peki ya babam ona noldu?

-Başınız saağolsun babanız maalesef hayata tutunamadı. Üzgünüm.

-sağolun...
Babam ölmüştü biliyorum bana acı çektirdi çoğu zaman ama ne olursa olsun o benim babamdı peki ben şimdi ne yapacaktım.

Hayatta kimim kaldı ki?