World war III

1 Hoe het begon

Het is ochtend, ik sta op van mijn luchtbed en trek mijn sloffen aan. Bo, Jooz, Berber en Toby liggen nog te slapen. Net als ik even de blokhut uit wil lopen om een frisse neus te halen hoor ik het geluid van iemand die wakker word. Het is Bo, ik draai me om en ik ga voor haar zitten terwijl ze langzaam overeind komt. Ze vraagt me waarom ik al zo vroeg wakker ben, ik vertel haar dat ik altijd optijd opstond om in het land achter mijn huis te werken. Dus is het een soort automatisme geworden. Langzaam maar zeker word de rest wakker. Dat is maar beter ook want we hebben een drukke dag voor de boeg.

We zijn naar de bioscoop geweest en naar een dierentuin. Er ging een aapje op mijn schouder zitten en we gingen allemaal stuk. Maar toen we bij het vogelverblijf aankwamen bedacht een van die vogels dat Toby zijn hoofd wel een goede plek was om zijn behoeften te doen. Natuurlijk wel medelijden, maar van binnen gingen we kapot van het lachen.

Het was al zondag dus de volgende dag moesten we alweer naar school. Het was net voor het weekend dat ik ruzie kreeg met een meisje, Ogechi. Ik had haar uit vertrouwen een verhaal verteld maar dat vertrouwen heeft ze beschaamd. Daarom was ik ook behoorlijk boos op haar en probeerde haar te ontlopen. Maar dat mislukte, want ja, dan kom ik aangefietst en dan staat ze daar met die arrogante houding. Het zou me niet verbazen als zij later zo'n slechterik in een film word maar dan in real life. En ja hoor, ze moest mij weer hebben. Natuurlijk, wanneer niet. Terwijl ze naar me toe liep zag ik alle mensen waar ze langs liep halfdood neervallen, van de stank natuurlijk. Dat kind kan wel eens een douche gebruiken zeg.. Toen ze eenmaal met die korte beentjes naar me toe getrippeld was, begon ze op me te schelden en zei ze dat ik het leven op aarde niet waard ben, bla bla bla.. Ik was na een seconde of 3 al afgedwaald en liep weg. Ze riep me na maar ik heb niet gehoord wat ze riep. Dat kon me ook niet echt schelen. De schooldag duurde lang, maar ik zat in de lessen tenminste wel dichtbij al mn vrienden dus dat maakt het minder erg. Met biologie keken we een documentaire, over grote slangen die mensen eten, wat de sfeer nou niet bepaald verbeterde.

Uit school werd ik opnieuw opgewacht door Ogechi, maar nu was ze niet alleen. Ze liepen op me af, ik wilde alweer weglopen maar toen kreeg ik een klap tegen mijn hoofd en werd alles zwart.