World war III

8. Moving on

P.O.V.  Marieke

Ik kan niet geloven wat er net is gebeurt, heeft Jooz net daadwerkelijk Berber doodgeschoten? We staan allemaal om het lijk heen, doelloos te staren en niemand zegt iets, geen woord. Jooz is al teruggelopen naar het kamp en waarschijnlijk is ze alles aan het uitleggen, maar hoe kun je dit uitleggen. Ik heb er echt geen woorden voor. Er gaan honderden vragen door mijn hoofd heen, maar ik zal nooit de kans hebben er daadwerkelijk antwoord op te krijgen.

 "Wat nu..." zegt Bo. "Kom op, we gaan terug naar het kamp." Zegt Melvin terwijl hij een arm om Bo heen slaat. We lopen naar het kamp waar Romy staat, ik loop naar haar toe en vraag waar Jooz is, maar Romy weet het ook niet. "Berber heeft waarschijnlijk onze locaties doorgegeven." zeg ik dan. "Serieus?... Godsamme, we moeten weer gaan verhuizen dan.. " Zegt ze , en ze loopt naar een klein open plekje waar ze iedereen bij elkaar roept.

"Mensen, mag ik eventjes de aandacht? Dankje, ik kom maar meteen ter zake. Onze locatie is doorgegeven aan Ogechi, dus we zullen ons kamp moeten verhuizen, de dader is al omgehaald maak je geen zorgen." Roept ze, zodat iedereen haar goed kan horen. Iedereen begint te mompelen en loopt naar zijn tent. Wij daarentegen zitten na te denken wat we met Berber moeten doen. "Er is een meer verderop, we kunnen berber daar aan de kant begraven." zegt Romy ineens. "Als het maar snel is " antwoord Aiden daarop, "We hebben niet veel tijd " zegt hij er achter aan. Daar was ik het mee eens, want het was waar. Wie weet waren we al te laat, wie weet is Ogechi al onder weg. Dan zitten we onze tijd te verdoen aan de begrafenis van iemand die ons heeft verraden, maar toch vind ik dat we Berber niet zo op de grond kunnen laten liggen.

 "Ik ga een gat graven, helpt iemand me? " zeg ik dan. "Ik wel" antwoord Levi. Dus samen met Levi loop ik naar het meertje, en we beginnen een gat te graven. Dat deden we zonder ook maar een woord te zeggen, ik was namelijk nog steeds in shock. Na een tijdje werd de stilte doorbroken door Jooz, die ineens aan kwam lopen. "Jooz, waar ben je geweest! Ben je gek geworden? We waren doodongerust" Zei ik terwijl ik naar haar toe liep en haar omhelsde. "Marieke, ik heb Berber neergeschoten. Weet je hoe lang ik haar heb gekend, het was gewoon een soort reflex ik wist niet wat ik deed." zei ze. "Heb je spijt?" vroeg ik. "Nee dat niet, ze werkte samen met de vijand. Dat tolereer ik niet." antwoordde ze daarop.

Na een tijdje hadden we een diep genoeg gat gegraven en hebben we Berber erin gelegd, we hebben haar snel ingegraven en gingen verder met onze spullen inpakken. Een uur later vertrokken we, we waren met een man of 20 gok ik. Sommigen wilden niet mee, dus die bleven achter, maar de meesten gingen wel gewoon met ons mee. We zijn een paar uur onafgebroken doorgegaan met lopen en we begonnen moe te worden, dus besloten we een korte pauze te houden. We zaten met zijn allen aan een beekje water te drinken, ik ging naast Levi zitten en we hadden een normaal gesprek, niets bijzonders ofzo. Gewoon zo'n gesprek van "Hey, hoe gaat het"

Levi en ik waren net gezellig aan het praten toen we een grote knal hoorden. Het was op de plek van ons oude kamp, waar we net van waren vertrokken. Er waren ongeveer 7 mensen gebleven, dus ik denk dat het niet goed met ze is afgelopen. Ik hoop van wel natuurlijk maar het is moeilijk om te zeggen, het kan zijn dat ze net weg waren, maar dat zal nog wel een tijdje een mysterie blijven. Iedereen zat geschokt te kijken. "Ik hoop dat ze oké zijn." zei ik . " Ik ook " zei Levi. Bo, Melvin, Jooz, Toby, Aiden en Dave kwamen bij ons zitten. Ook zij waren pittig geschokt. "En dan te bedenken dat we eerder vanmorgen allemaal nog zulke goede vriendjes waren" zei Dave. Iedereen was stil. Niemand wist wat te zeggen of wat te doen, na een tijdje stond ik op en liep richting een boom waar ik vervolgens met een scherp stukje metaal dat ik had gevonden mijn initialen in zette. Bo kwam naast me zitten, ik gaf haar het stukje metaal en zij deed hetzelfde. 

"Er is te veel veranderd" zegt ze dan. "Ik weet het.. " Antwoord ik. Een paar momenten later komt Romy naar ons toe gelopen. " Ik denk dat dit een goede plek is om te overnachten, wat denk jij?" zegt ze, terwijl ze me aankijkt. "Dat is een goed plan.. ik ben uitgeput" Antwoord ik. Wel grappig want ik was doodmoe, maar slapen kon ik niet. Ik lag de hele nacht te denken aan Berber en degenen die in het kamp achterbleven, en mijn ouders. Vooral mijn ouders, ik mis ze. Ik maak mijn tent open en ga nog even buiten zitten. Hopend dat ik straks wel kan slapen. Jooz is ook nog wakker, dus ik ga naast haar zitten. Ik zie dat ze diep aan het nadenken is, dus besloot ik nog even niets te zeggen, maar er gewoon te zitten. 

Even later begint Jooz te praten. "Wat hebben we gedaan om dit te verdienen?" vraagt ze. "Ik weet het niet Jooz" antwoord ik. Want ik weet het ook echt niet. Wat hebben we gedaan? Wat hebben we gedaan dat zo erg is dat we dit ervoor terug krijgen. Dit verdienen we niet. Jooz en ik hebben nog even zitten praten en toen is ze naar haar tent gegaan en gaan slapen. Ik ben nog een tijdje blijven zitten maar na en tijdje dommelde ook ik weg. De volgende ochtend werd ik wakker van Levi die zijn tent uit komt. Hij kijkt me aan, hij is een tikkeltje verward. "Heb je hier serieus geslapen?" vroeg hij. "Ja het lijkt er wel op " lach ik, terwijl ik ga zitten. Voor het eerst sinds Berber haar dood is er weer een lach op mijn gezicht.