World war III

5. Gunshot

P.O.V.  Marieke

Het is ochtend, en ik word wakker, ik kijk naar boven en denk aan mijn ouders, ik mis ze zo erg. Met een zucht sta ik op en loop de tent uit. Na ongeveer een uur zijn alle anderen ook wakker en we gaan in een rondje zitten. "Ik denk dat we iets moeten doen" zei ik plotseling. "Hoe bedoel je? " vroeg Bo. "Nou, je weet wel. Iets om de vijand dwars te liggen." zei ik. " Maar dat is heel gevaarlijk en dat vergt tijd" zei Aiden. "Nee inderdaad dat kun je niet zo snel in ene plannen" zei Berber. "Nee dat was ik ook niet van plan, ik denk gewoon dat we tenminste iets kunnen doen als een paar van de weinige vrije mensen in dit land." zei ik.

Na lang overleg hebben we besloten dat we echt actie moeten ondernemen, we zijn met onze fietsen naar de dichtstbijzijnde stad gegaan en daar een wapenwinkel geplunderd. Het verbaasde me dat daar überhaupt nog iets in lag. Het was midden in de nacht en hartstikke donker dus niemand had ons door, wel moesten we een paar keer een steegje in rennen omdat er een soldaat aan kwam. We wilden net weggaan toen we langs een supermarkt liepen, we zijn het dak op geklommen en we zijn via daar naar binnen gegaan. We hadden Toby op de wacht gezet voor als er iets zou gebeuren. We hadden net alle spullen die we nodig dachten te hebben gepakt toen Toby ineens de deuren open maakte waardoor er een alarm afging. 

" Uhm, ik wilde vragen of jullie konden opschieten." zei hij. We liepen naar buiten toen we ineens de lichten van een auto zagen. " Shit, shit, shit! Toby dit is niet je slimste zet ooit... " zeg ik dan. "Gewoon rennen !" zei Jooz. En dat is ook precies wat we hebben gedaan. We renden een steegje in en klommen over een hek, daar zijn we op het dak van een huis geklommen en hebben we een raampje ingetikt. Daar zijn we ook gebleven tot alle drukte voorbij was.

" Stil eens, volgens mij hoorde ik iets" Zei Bo. Toen iedereen stil was hoorden wij het ook, het leek wel of de deur werd ingetrapt. Ik pakte een geweer en liep richting de deuropening. " Wacht hier" zei ik, voor ik de kamer verliet. Ik stond boven aan de trap, ik was heel nerveus maar liet het niet merken. Dit moet je doen, voor je vrienden. Ik deed de deur naar de kamer waar de anderen zaten dicht en hoorde ze allemaal naar de deur lopen, die willen meeluisteren natuurlijk. Van boven aan de trap had je goed zicht op de voordeur, volgens mij kwamen ze er bijna door. Ik lag daar op mijn buik, richtend op de deur met mijn geweer.

Met een grote knal ging de deur open, er kwam iemand naar binnen. Hij had een uniform aan en een geweer in zijn handen, volgens mij was hij alleen. Ik twijfelde niet meer en laadde het geweer, ik haalde de trekker over en de man viel op de grond. Er zat gelukkig een geluidsdemper op het geweer, anders hadden er al honderd andere soldaten bij gestaan. Zachtjes liep ik naar beneden, ik ging even checken of hij echt dood was. Ja, hij was dood. Ik pakte zijn geweer en rende weer naar boven de kamer in waar de anderen zaten. Ze zaten allemaal in een hoekje, ze leken een beetje in shock.   "Komop, we moeten weg hier voor ze die man vinden." zei ik, terwijl ik uit het raam klom.

Verder was de reis terug naar ons kamp best stil, dat snap ik ook wel. Ik heb iemand neergeschoten. Toen we bij ons kamp waren aangekomen zaten Levi, Dave, Melvin en Aiden daar. Zij waren met z'n vieren naar een boerderij iets verderop gegaan om dynamiet te halen. " Gelukkig! Daar zijn jullie! Waarom zijn jullie zo laat?" vroeg Levi. " Marieke heeft iemand neergeschoten" Zei Jooz, die bewegingloos voor zich uit keek. " Kon het anders dan? Hij zou ons hebben vermoord!" Zei ik, en ik liep naar mijn tent. Ik wist ook wel dat het erg was, ik heb een dood op mijn geweten. Weliswaar een dood van een slecht iemand, maar hij is dood. Levi kwam de tent in gelopen, " Ik vind dat je goed hebt gehandeld, ze hebben me het hele verhaal verteld." zei hij. Ik ging liggen en draaide me om. "Sorry ben nu niet in de stemming om te praten" zei ik, en ik deed mijn ogen dicht.