นี่ไม่รู้ว่าเรียกประชดรึเปล่า
จากเสื้อยืดกางเกงขาสั้น(เลยหัวเข่านิดเดียว)กลายมาเป็นชุดมาสคอตโตโตโร่ที่มิดชิดซะมีแต่หน้าบ้องแบ๊วเท่านั้นที่โผล่ออกมา
ท่าทางจะเอาจริงซะด้วย
เล่นเอาคนที่นอนเอกเขนงรอบนโซฟาใหญ่ใบ้กินอีกครั้งหนึ่ง
"จะใส่ชุดนี้จริงๆหรอเรา"
คำถามด้วยน้ำเสียงยียวนจากปากของ'ซัน'มันยิ่งทำให้เด็กสาวที่ตั้งใจจะประชดชักสีหน้าหงุดหงิดขึ้นมาทัน แต่ก็ทำได้แค่ยืนรอ
เมื่อไหร่จะได้ออกไปเที่ยว!
ข้าวก็ยังไม่ได้กิน!
หิวนะ!
เงียบ
ไม่มีเสียงตอบรับ
"เฮ้ยยยยย วันหยุดแบบนี้ต้องมีหนังสนุกๆดูแน่ๆเลย"
มือหนาคว้ารีโมทได้ก็เปิดทีวีจอใหญ่ทันที ด้วยท่าทางที่ใจเย็นราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร กำลังสร้างสงครามประสาทขนาดย่อมๆภายในบ้าน
เอาสิ ถ้าไม่เปลี่ยนชุดนะ จะนอนดูหนังทั้งวันเลยคอยดู
ภาพในจอทีวีถูกกดเปลี่ยนไปเรื่อย จนถึงช่องที่ซันพอใจ หางตาชำเลียงดูหนูหวานที่ยังคงยืนนิ่งก้มหน้าไม่พูดไม่จา มือเล็กๆประสานกันทั้งบีบทั้งเคล้นด้วยความฉุนเฉียว ยิ่งกระตุ้นต่อมความหรรษาให้กับซัน
"อุ๊ยๆ เรื่องนี้น่าสนุกแฮะ" น้ำเสียงท่าทางกระตือรือล้นกับหนังเกินเหตุบ่งบอกได้เลยว่า ตั้งใจกวนประสาทกันชัดๆ
หึ
หึ
หึ
ป๊ะป๋าไม่ยอมให้หนูหวานปั่นหัวเล่นๆหรอกนะ ว่าเราแก่ไม่พอ ยังจะมาแต่งตัวประชดกันแบบนี้อีก กะใส่ออกไปแล้วให้อายงั้นหรอ
ให้มันรู้
ซะบ้างว่าใครเป็นใคร!
"ถ้าพาฉันไปเที่ยวเป็นการรบกวนการพักผ่อนของคุณซัน ฉันขอโทษด้วยค่ะ"
ESTÁS LEYENDO
AGE
De Todoซัน ป๊ะป๋า(จำเป็น) หื่น หวง ห่าม "โห้ยยยยยแม่ครับ แม่ก็รู้ว่ามันยากต่อความอดทนของผมแค่ไหนที่ต้องมาคอยดูแลลูกสะใภ้ในอนาคตของแม่เนี่ยะ" หนูหวาน เด็กในการปกครองของป๊ะป๋า ขี้งอน ขี้อ้อน ขี้ยั่ว(ไม่รู้ตัว) "คุณนายแม่ หนูหวานอยากอยู่กับป๊ะป๋า หนูหวานกลัวน...
