Onun adı Issız. Yeşile dönük mavi gözleri ile ilkokulda hep gözler üstündeydi, fakat son zamanlardaki aile trajedileri dolayısıyla adı 'Issız Çocuk' oldu. Bugün 16 yaşında. Libkar Özel Lise'ye gidiyor. Ailesi iyi bir kariyer yapmasını istiyor. Spora çok düşkün olan Issız derslerinide asla ihmal etmez. Psikolojik olarak geçirmiş olduğu hastalığın sebebi şöyleydi; babası Issız'a verdiği 30 TL'nin yarısını annesine vermesini söledi. Annesi İssız'ın dışarı çıkmasını rica etti ama Issız kapıdan dinledi onları.
Annesi;
"Ya bu para mutfağın hangi bir yerine yetcek?"
demiş.
Babası;
"Ya kadın! Sen beni çıldırtmaya mı çalışıyosun?! Yetmiyor mu? Ne alıyon fişleri göster bakiyim! Gereksiz şeyler almayacaksın! Çocuğu bakkala yollamicaksın,sen gideceksin!!" diye kabaca çıkışıp, kadının saçına dalmış.. Tokatlar atmış. Tokat seslerinin çıkardığı, o insanın ruhunu rahatlatan müzik kendini; ağlatan, hasta eden, kana bulayan bir insanlığa bırakmıştı kendini. Çocuğa yazıktı. İnsan kontrol ederdi. Annesi zaten o gün babasından boşanmıştı. Baba başka bi yere, anne başka bi yere göç edip çocuklarını yetimhaneye bırakmıştı. Issız çocuğun doğum adı Dylan.
Şu an..
Şimdi okuldayım. Matematik dersi ilk teneffüs. Etrafımdan geçenler sokaktan alınmış ve çöpe atılmış kediymişim gibi bakıyorlar bana. Neden böleyim? Anlayamıyorum. Eskiden çevrem çok genişti. Bir anda herkesin ruhuma nerdeyse 'Fatiha' okumaya cesaret edecek gücü bile yok. Ne yaptım ben? Üzdüm mü, kırdım mı birinin kalbini!? Neden peki? Sebebi bilinmeyen teoriler dersi olsa 1. öğrencisi ben olurdum ve öğretmen kesin kaçardı!.. Kimse bana birşey bile söyleyemiyor. Yanımdan geçiyorlar, tam bana birşey sölicektiler ki söleyemeden "Hıhhh.." gibi nefes sesi çıkarıp kaçıyorlar. Zaten bir çete var, adı "Odunlar tarlası" Ne kadar saçma? Sadece 4 üyesi var. Yanımdan geçen tek kız bile yok. Sadece arada Britney hatırımı sormaya -daha doğrusu bakmaya- gelir. Şöle bi gelişigüzel süzdükten sonra yüzü üzgün vs şaşkın bir hale almış halde geri döner. Bu bile aslında bir başarı...
Ders zili çaldı
Öğretmenler zilinin çalmasına 3 dakika kala Britney geldi yanıma. Yine bir güzel süzdükten sonra bıkmış bir
ses tonuyla;
"Biz seni bir türlü anlayamadık, nerelerden geçtin, neler yaşadın bize anlatabilirsin. Belkide suskunsun ve herkes hareketli nedeni ile teksin? Hadi anlat bana derdini." dedi. Şimdi 1 arkadaşı olmuştu en azından."Sonra anlatsam olur mu Britney çok sağol?" dedim. Daha yeniyim bu işlerde biraz..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Issız Çocuk
Teen Fiction"Onun adı Issız. Yeşile dönük mavi gözleri ile ilkokulda hep gözler üstündeydi, fakat son zamanlardaki aile trajedileri dolayısıyla adı 'Issız Çocuk' oldu."
