Yetimhanenin paslanmış ve eski kapısından içeri koşarak girdim. Yere bakarak koşuyordum utancımdan.. Yere düşen ve her düşüşte 'cık, cık,cık' eden ses dikkatimi toplamama yardımcı oluyordu. 33 numaralı sağ koridorda bulunan 4 kişiyle kaldığım oda da temizlikçi temizlik yapıyordu ki ben gelince yol açtı. Girdiğim oda da John vardı. John benimle aynı yaşta. Hemen; "N'oldu Dylan? İyi misin? Neden geç kaldın? Neden bölesin?" dedi. Cevap verecek halim yoktu.
"Sonra anlatırım." dedim ve yumuşak yatağıma düşlerim ile derin bir yolculuğa daldım. Uykunun bana verdiği o pozitif enerji, beni uyutmaya yetiyordu..
Sabah olduğunda
Uyandım ve yukarı katlardan ses geldiğini hissettim. Baktığımda, gözleri dolmuş ve bana bakan John vardı. Merak etmiştim. Öle usulca bakıyordu ki, karınca görse ağlardı. " Ne oldu sana böyle John?" ağlamaklı olan sesi ve yönü bana çevrildiğinde ürpermiştim. " Bana birşey olmadıda sana olacak Dylan!" dedi bana. İçine vampir kaçmıştı galiba. Her yer lanetliydi. Okul, evler, yetimhaneye kadar her yer! Yaşam yavaş yavaş yokoluyordu.
Elindeki kağıdı gösterip sınav notunun düşük geldiğini sölediğinde korkudan tokat atcaktım John'a. Korkutmuştu beni. Ders çalışmam lazım dedi bana. Bende tamam dedim ve yukarı çıktık. Telefonum çalıyordu. Arayan 'Britney'di. Açmadım. Açamadım belkide.
Okulda...
"Ooo! Kimler gelmiş Dylan efendii? Buyur otur da bir el atalım yüzüne. Ufak makyaj lazım.." Dylan'ı 4-5 kişi kollarından bağladılar. Sonra rujla dudaklarını, fondatenle de yüzünü boyadıktan sonra her yerinden 2-3 kişi tutarak koridora çıkardılar. Britney son anda fark etti Dylan'ı. "Hemen bırakın o çocuğu! Ne istiyorsunuz ondan?" dedi. Ardından herkes sölenmeye başladı. Issız çocuk yok oluyordu. Yerine Dylan geliyordu!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Issız Çocuk
Genç Kurgu"Onun adı Issız. Yeşile dönük mavi gözleri ile ilkokulda hep gözler üstündeydi, fakat son zamanlardaki aile trajedileri dolayısıyla adı 'Issız Çocuk' oldu."
