Sabah oldu, gözlerimi açarken gelen o bana çok da yabancı durmayan güneş ışığı ; stor perdelerimizden içeri salıyordu kendini. Teslim bırakmıştı adeta.. Güneşi gözlerim görmemezlikten gelmeye çalışırken, bir anda yerimden hopladım. Saat "9" olmuştu! Geç kalacaktım. Hemen dolabın kapağını açıp üstten beyaz t-shirt'imi alttan da, lacivert eşofmanımı aldım. İlk önce güzel bir duş aldım. Daha sonrasında ; üstümü giyinerek evden çıktım. Okula vardığımda saat daha 9'a 23 dakika vardı. Evde ki saat yalnıştı. Oflaya puflaya sınıfta diğerlerini bekledim... Bekle bekle gelmiyolar. Öğretmen yokmuş! Şansa bak.. Projeksiyon'u açan arkadaşımız çetenin verdiği "Ürperten Kılıç"ı taktı. Ardından tahta da üstünü giyinen bir çocuk çıktı. Bu bana benziyo du ki evet bu bendim! Herkes gülüyordu. Ben utancımdan lavoboya bile gidemedim. Yerin dibine batmıştım. Britney bile alamazdı beni..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Issız Çocuk
Teen Fiction"Onun adı Issız. Yeşile dönük mavi gözleri ile ilkokulda hep gözler üstündeydi, fakat son zamanlardaki aile trajedileri dolayısıyla adı 'Issız Çocuk' oldu."
