Uyku Kaçıran(KİTAP OLDU)

Söğüt Ağacı

İki arkadaş, bozuk sokak lambalarının yaydığı cılız ışığın altında hızlı hızlı yürüyorlardı. Rüzgâr git gide hızını arttırırken köpeklerin havlama seslerinden geçilmeyen sokakta bu gece tuhaf bir sessizlik vardı. Köpekler belki yağmurun yağacağını hissedip bir yere sığınmışlardı. O yüzden sesleri çıkmıyordu. Belki de olacakları hissedip saklanmışlardı...

"Bunu gerçekten yapmak zorunda mıyız?" diye sordu Sally yolda arkadaşı Angel'a dönerek.

Gökyüzü gittikçe karanlığa gömülürken ay bulutların ardına saklanmış, yıldızlar ise zar zor görünüyordu. Sally yürümeye devam ederken cevap verdi:

"Mezarlığa gitmek sandığın kadar korkunç değil. Sadece söğüt ağacını bulmamız gerekiyor."

"Söğüt ağacı mı? Niçin?!"

"Tamam, şimdi beni iyi dinle. Aşağı mahallede mezarlığın karşısında oturan Erica Teyze var ya, kendini mezarlıktaki söğüt ağacına asmış."

"Nee! Saçmalama! Sen nerden biliyorsun bunu?"

"Bütün mahalle bunu konuşuyor Sally! Ders kitaplarından biraz kafanı kaldırsaydın haberin olurdu. Erica Teyze'nin elinde bir not bulmuşlar."

"Ne yazıyormuş notta?"

"İşte bu sırrı çözmemiz için o notu bulmamız gerek."

Sally şaşkındı. Mezarlıkta o notu nasıl bulacaklardı ki? Angel ona her şeyi tam olarak anlatmamıştı.

"Her şeyi tam olarak anlatmazsan şuradan şuraya gitmem Angel!"

"Notu başkaları da arıyor olabilir. Acele etmeliyiz. Gidince görürsün."

Sally bir yandan Angel'a yetişmeye çalışıyor, bir yandan da ona söyleniyordu.

"Annem bu saatte dışarı çıktığımı fark ederse beni öldürür. Bir şey bulamazsak geri döneceğiz hemen ona göre." 

"Tamam Sally, ne kadar abartıyorsun!"

 Yarım saat sonra mezarlığa varmışlardı. Mezarlık yüksek duvarlarla çevriliydi. 

"Başka şansımız yok. Duvardan atlamalıyız yoksa bekçi bizi görür ve şüphelenir."

 Sally;

 "Duvar çok yüksek ve her yer çok karanlık" diye söylenirken Angel çoktan duvarı tırmanıp içeri atlamıştı bile. Sally de Angel'ın arkasından gitmek zorunda kaldı. Artık tamamen mezarlığın içinde olan iki arkadaş, söğüt ağacını aramaya başladılar.

 Angel, "İşte orada!" diyerek ani bir hareketle ağacı işaret ettiğinde Sally irkildi. Oldum olası mezarlıklardan korkardı. Söğüt ağacının dalları çok yüksekti ve sanki karanlığın içinde kaybolmuş gibiydi.

 Ağacın dalları her saniye büyümeye, uzamaya devam ediyormuş gibi göründü Sally'e. Gövdesi genişliyor, mezarlığın her tarafını kaplıyordu sanki. Söğüt ağacına doğru yürüdükleri sırada ağacın altındaki mezarın, Erica Teyze'ye ait olduğunu gördüler. Sally;

"Yok işte burada bir şey! Gidelim artık" dedi.