Son zamanlarda gecirdiğim bas agrilari,mide bulantilari.En sonunda beni bu sevmediğim hastane koridorlarına itmişti.Sonuclarimi beklerken sıkıldığım için bahçeye çıkıp oyalanacak bisey bulmustum.Tabiki de Yemek.Soyle güzel bir tost yedikten sonra tekrar hastane koridoruna döndüm.Ve evet.İsmim anons ediliyordu.Odaya dogru yoneldim.
Evet doktorun karsisina kurulup,hiç anlamayan gozlerle ona bakiyordum.Ne yani tipca degilde biraz halkça konuşsalar.En sonunda:
-Pardon ama dediklerinizi sadece 'bıdı bıdı'olarak anlıyorum.Biraz anlayacağım şekilde konuşsanız olmaz mı?
Söylediklerime biraz kızmış olacakki:
-Yani anlayacaginiz sekilde gecirdiginiz bu nöbetler karşısında hastaneye gelmeye çok geç kalmışsınız.Keske daha erken gelseydiniz.Bu nöbetler vücudunuzu iflas ettirmiş.Ne yazıkkı çok az bir ömrünüz kalmıs.3 Ay gibi bir süre.
Başimdan aşağı kaynar sular dökülmüştü.Nasıl bu kadar az bir ömrüm kalmıśtı.Oysa yapmam gereken daha çok şey vardı.Hep ertelediğim şeyler.Ben daha hiç aşık olmamıstım ki.Ben nasıl inanamıyordum.Nasıl bu hale geldim ben.Hastaneyi sevmediğim için her 'hastaneye git' diyenlere biseyim yok benim demiştim ve kendi ölümümü kendi ellerimle hazırlamıştım.Ve ben o gün hayatımın şokunu yaşadım.Siz nasıl daha en eglenceli gunlerini yasayan bi kiza 'ölüceksin' diyebilirsiniz.O anki şokumla diyebildiğim tek şey:
-3 Ay Mı?
Ve ben o gün artık dünyaya siyah bakmaya başladım.
Ben Ölücektim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
3 Ay!!
Teen Fiction-Neden olamayız Selin?Sadece nedenini inan gercekten baska hic birsey sormayacağım. -Söyleyemem Ayaz.Neden anlamıyorsun.Git artık.Neden anlamıyorsun? -Ben senden baska gidecek bir yer bilmiyorum.Benim tüm sokaklarım sana varıyor. -Yapma Ayaz yapma.Z...
