Being changed

3. Is this end?

P.o.v Emily

Ik roep Sabrina 's naam . Ze reageert niet . Het lijkt  alsof ze niet adem haalt . Ik voel haar pols, geen hartslag.
Ik ben helemaal alleen , maar toch roep ik als een idioot " help , help mijn vriendin ."  In paniek zoek ik voor mijn telefoon. Waar is dat verdomde ding. Eindelijk vind ik het in mijn broekzak. Met trillende vingers bel ik 112.

Gesprek tussen 112 en Emily

112 hallo u spreek met Rachel , kan ik ik u doorverbinden met de ambulance , brandweer of de politie .

E a-ambulance.

112 waarmee kan ik u van dienst zijn?

E mijn vriendin ademt niet meer en ik voel ook geen hartslag.

112 geen nood , de dichtbij zijnde ambulance is onderweg.

E dank u wel .

Kom op Sabrina wordt wakker. Doe me dit niet aan alsjeblief.  Ik laat haar los en begin te huilen. " we hadden en afspraak, bff tot de dood." Laat me niet alleen.  Ik moet Tiffany bellen, ze moet weten wat er aan de hand is.

Gesprek tussen Tiffany en Emily

T hallo?

E mevrouw Brown u moet zo snel mogelijk naar het ziekenhuis. Er is iets mis met Sabrina.

T wat is er gebeurt Emily?!

E kom alstublieft naar het ziekenhuis , ik heb niet genoeg tijd meer.

Ik hoor sirenes en hang gelijk de telefoon op. Uit de ambulance komen en paar mensen in dokters pak gerend . Ze rennen naar Sabrina toe. Ze dragen Sabrina op en brancard naar de ambulance. Ik loop paniekerig met ze mee. In de ambulance krijgt Sabrina allerlei spuitjes en er wordt bloed afgetapt. Na een aantal minuten kijken de dokters mij bevreemd aan. "Uh mevrouw. Ik weet niet hoe ik u dit moet vertellen, maar er is niets dat aanduidt dat er iets mis met haar is. Alle uitslagen zijn negatief terug gekomen. De dokters hebben besloten haar nog een dagje in het ziekenhuis te houden ter observatie." Ik zucht opgelucht. Er is gelukkig niks aan de hand met Sabrina, maar hoe komt het dan dat ik haar pols niet kon voelen? Dat doet er nu niet toe, het belangrijkste is dat ze wakker wordt.

P.o.v Sabrina

Is dat Emily dat ik hoor? De muren sluiten mij in. De witte kamer is helemaal rood door het licht. Ik moet snel wakker worden voordat het te laat is. "Sabrina Sabrina!!!" Ik hoor mijn moeders stem. Ik dwing mezelf om wakker te worden, maar ik wordt steeds teruggetrokken. "Mevrouw u mag hier niet komen. De bezoekuren zijn voorbij." "Dit is mijn dochter. Ze was bijna dood geweest vandaag. Is het zo erg dat ik voor twee minuten bij haar wil zijn?! Stelletje barbaren!" "Oké mevrouw. Twee minuten. Dit kan mij mijn baan kosten." "Dank u." Ik hoor mijn moeders bekende hakken op de vloer tikken. Ik voel iets warms over mijn wang glijden. Ik hoor mijn moeders prachtige stem. "Alsjeblieft sabbie word wakker ik heb je nodig." De rode muren trekken langzaam terug. "Weet je nog sabbie toen jij bij al mijn onderbroeken bij een bepaalde plek een gat had geknipt? Wat hebben wij gelachen die dag." Ze praat met een gebroken stem verder. " dat was de laatste keer at wij echt iets samen hebben gedaan. Wat is er met ons gebeurd?" De rode lichten verdwijnen langzaam. Het rood verdwijnt en er komt groen licht voor in de plaats. Ik hap naar adem en open mijn ogen. "Mam." Mijn moeder trekt me in een stevige knuffel en droogt haar tranen af. "Ik dacht dat ik je kwijt was sabbie. Doe me dat nooit meer aan!" Ik streel mijn moeders haar. " dat beloof ik mama...."

Hallo mensen sorry dat ik zo lang weg was. Ik had niet zo veel inspiratie. Ik draag dit hoofdstuk op aan Writings-in-my-mind  zij helpt mij altijd zo goed met ideeën enzo.

Vote
Follow

XXX rainstone