Uzagimda olan sonrada geride biraktigimiz sira sira gelip gecen agaclara bakiyorum. Her gidişin bir dönüşü olduguna göre elbette ki bende geriye dönecektim. İlk ögrendigim sey buydu. Bazen geri dönmek için giderdik. Annemi özledim şimdiden. Eger bu gun gidecegimi bilseydim, gece son kez annemlerle birlikte uyurdum. Oysaki ben dut ağacına yapacagımız ağactan evi hayal edipte mutluluktan uyumamistim bile. Yarin cok guzel bir gun olacak umuduyla uyudum... Bir daha asla yarin cok guzel olacak demeyecegim...
Kapı açıldı amcam " hadi in bakalım geldik " dedi. Boş gozlerle ona bakiyordum. Sonra birden hatirladim , kahretsin keske hatirlamasaydim. " tamam " dedim amcama. Şimdi amcamin gitmesini bekliyorum. O gidince arabayi çalıştırıp köye gidecegim. " Ahh sacmalama kızım sen altı yaşinda kucuk bir kızsin...
İndim arabadan yabanciydi bana buralar kaldirimlar buyuk buyuk evler vardi. Adi da apartmanmış. Şimdi şurdan koşup gitsem... Keske uyumasaydim ya yollari ezberlerdim...
Eve geldik artik burasi benimde evim olmustu hatta evlatlik alinmis bir kiz cocugu gibi hissediyorum kendimi. Amcam biraz dinlenmem icin beni odada yalniz birakti. Canım sıkılıyordu annemi ozledim babami ozledim İsmaili ozledim. Pencereye yapistim yine acaba su dagin ardinda bizim koy var midir? Uzaklara dogru bakiyordum karsi buyuk evlerden pardon apartman! bir kadın bana bakıyordu. Bende onu fark edince dilimi cıkardım. Ne dedigini duyamiyordum ama "terbiyesiz" dedigini dudaklarindan okudum. Aman ne derse desin dedim ve bidaha cıkardim. Ya amcamlara soylerde onlarda bana kizarsa diye korktum perdeyi cekip birden kactim.
Annem en sevdigim yemeklerden yapmis mis gibi kokuyor her yer bir de sarki soyluyor ya "sultanim" benim dedim. Beni cagirdi yemek hazirmis yemege basladim. "Git babanida cagir dedi." Bende kosa kosa gittim " babaaa " diye bagirdim. Cok bagirdigim icin kardesimde uyandi. Babam " yavas kizim uyanmasin simdi rahat birakmaz yemek yerken " dedi ve odadan cikti. Ben dordumuz de aynı sofrada olmak istiyordum. Bunun uyanacagı yok diyerek uyandirdim. Kucagima aldim sofraya oturduk. Yemek yiyorduk ve ben cok mutluydum birden zil caldi.
Ah lanet olsun ruyaymis. Gozlerimi kapattim yeniden uyumam lazimdi ruyam yarim kaldi. Belki gelen İsmail di o da cok severdi annemin yemeklerini. Sıkıyorum gözlerimi sıkıyorum bir turlu uyuyamadim. Aglamaya basladim. Ne kadar da caresizim. Acaba dun bu saatlerde ne yapiyordum diye dusunmeye basladim. Dayanamiyordum cikip gidesim vardi kaçip gidesim. Cok ozledim onlari. Sanki kapı açılınca annem girecekmis gibi hayal edip kendimi avutmaya calisiyordum ki kapidan ses geldi. Oha annem mi geldi acaba? Yengemmis. Evet bir insan " cocuk!" ancak boyle mukemmel avutabilir kendini. Aglamamak icin kendimi zor tuttum. Cunku yengem mutlu gibiydi. " Evet kalk bakalım alışverişe gidiyoruz " dedi. Mutlu olurdu tabiki de. Ama ben hic sevinemedim. Boyle gunleri cocuklar ailesiyle yaşar , hatta sabah erkenden kalkar " ne zamn gidiyoruz diyerek ailesinin kafasini sisirir, ama ben mutsuzum. Bu hayatimda yasiyacagim en guzel gunlerden biri olmasi gerekirken en mutsuz ve bir daha elde edemeyecegim bir gun.
Aldigim hic bir seyi begenerek almadim. Benim icin hic bir degeri yoktu cunku. Evet bende isterdim aldiklarimi eve gelir gelmez bir daha incelemek okul kiyafetimi giyip evin icinde dolasmak ama yapamiyorum. Annemde isterdi degil mi babamda isterdi...
Susuyorduk sofradaydik ve susuyorduk. Burda bulunmak istemiyordum. Annemin yemeklerini ozledim.
