He's mine!

10.

nieuw hoofdstuuk xo

Rose's POV

"Ah de tortelduifjes zitten hier!" zegt Johan spottend. Jason staat op en zegt : "wat wil je eraan doen?" Johan doet een stap dichterbij en Jason gaat voor mij staan. "je blijft van haar af!" zegt Jason dreigend. Johan begint te grinnken. Weer doet Johan een stap naar voren, naar Jason. Jason gaat nu breed met zijn rug naar mij staan zodat Johan er niet bij kan. "Kom maar meisje, kom maar naar je nieuwe vriendje." fluisterd Johan. Johan doet een stap naar mij toe. Weer wil die wat fluisteren maar Jason is hem voor en slaat hem waardoor hij niet meer voor mij staat. Johan ziet nu zijn kans en pakt me ruw vast. "Jij gaat met mij mee!" zegt Johan met een grijns. Jason wil weer uithalen maar dan haalt Johan iets uit zijn zak en kort daarna voel ik wat kouds tegen mijn slaap aan. Uit mijn ooghoek zie ik dat het een pistool is en ik schrik. Johan heeft dat gemerkt en legt zijn voorhoofd op mijn voorhoofd. Nog steeds richt hij zijn pistool op me. Ik zie hem naar mijn lippen kijken en besluit om mee te spelen. zijn lippen komen dichterbij "je hoeft niet bang te zijn ik ben bij je?" fluisterd hij. Ojah ik voel me altijd zo veilig als iemand een pistool op me richt! ik voel de greep op mijn slaap verzwakken. Ik zoen hem terug en op het moment dat zijn mond opengaat geef ik een knietje in zijn gevoelige plekje en sla het pistool uit zijn handen meteen raapt Jason hem op en ik wil wegrennen maar Johan houdt me tegen en houdt me stevig vast. Jason houdt het pistool op hem gericht. "kom maar Jasonnetje" zegt Johan uitdagend. "je durft toch niet." gaat hij verder. "Jason niet doen! denk aan je toekomst! laat mij gaan!" roep ik. Johan legt een hand op mijn mond maar ik bijt in zijn hand als ik zie dat Jason de trekker wil overhalen. "Niet schieten Jason! niet schieten!" roep ik weer. als hij schiet en hij raakt Johan en hij houdt er iets aan over dan krijgt Jason een strafblad en komt hij niet meer aan het werk! Dan laat Johan mij los en ik ren zo hard als ik kan weg. Dan klinkt er een schot en een schreeuw. Ik ren terug en zie de twee vechten. gelukkig niemand is geraakt! Johan is aan het winnen en voor ik nadenk spring ik er tussen en vang een paar klappen op. De pijn schiet door mijn hele lichaam heen maar ik voel dat Jason kan ontsnappen en hij pakt mijn hand en samen rennen we zo hard mogelijk weg. mijn benen kunnen niet meer maar we moeten door. Nog een paar meter en we zijn weer in school. Waar we veilig zijn...