He's mine!

25.

allereerst sorry sorry sorry dat het zo lang geduurd heeft! ik had geen inspiratie...

Maar nu wel weer dus ik hoop dat je het leuk vind :)

veel leesplezier en alvast een gelukkig nieuwjaar!  ♡

xo

Rose's POV

Als ik wakker word ruik ik meteen de versgebakken broodjes niet veel later komt mama dan ook met een bord met broodjes de kamer binnen. "Voor dat je weer nar school gaat eerst een lekker ontbijtje op bed!" zegt mijn moeder vrolijk. Ah dit is echt super lief! "Ah super bedankt!" zeg ik dan ook. Als ik het laatste broodje aan het besmeren ben met jam gaat de bel. "ik ga wel even" zegt mama. Even later komt ze weer naar boven. "Het was super lekker mam! Echt bedankt!" roep ik naar haar. Maar als ik dan opkijk zie ik dat Jason daar staat. ik sta op en geef hem een knuffel. Hmm hij ruikt lekker! "heey!" zegt Jason en knuffelt terug. "Ik wil even ergens over praten, Rose" zegt Jason na een tijdje geknuffelt te hebben.  "Ga je gang" "ik.. ik vind je leuk Rose, nee meer dan leuk vinden. Ik hou van je" zegt hij. Meteen ontstaat er grote paniek in mijn hoofd, hij houd van mij? Maar hou ik ook van hem? Ja tuurlijk hou je van hem! roept een stem. Nee je vind hem aardig maar niet meer dan vrienden. Roept een ander terug. Ik heb echt geen idee hoe ik moet antwoorden. Ik durf hem ook niet meer aan te kijken. Wat is er aan de hand met mij? Ik word helemaal gek in mijn hoofd. "Sorry ik moet even weg." zeg ik dan na een tijdje. Als ik naar buiten ren voel ik meteen hoe koud het buiten is omdat ik nog mijn pyjama aan heb. Altijd handig Rose denk ik in mezelf. Als ik het heel koud begin te krijgen loop ik weer terug naar huis. Als ik er bijna ben zie ik dat Jason huilend mijn huis uitloopt. "jason wacht!" roep ik. Maar omdat ik het zo koud heb klinkt het bibberig en dus niet duidelijk genoeg. "Jason wacht!" roep ik weer, nu wel hardgenoeg. Hij wacht en draait zich om ik ren naar hem toe en geef hem een knuffel. "Jason sorry, ik..." "het is niet erg, we moeten gewoon even afstand nemen van elkaar." zegt hij terug. Ik wil tegen hem schreeuwen dat ik van hem hou maar ik kan het niet. Ik weet het namelijk niet. Ik weet gewoon niet wat ik van hem vind. Ik vind hem leuk ja, dat klopt. Maar echt houden van? Dan kleed ik me aan en ga naar school als ik de les binnenkom zie ik dat Jason op zijn vaste plaats zit, achteraan en bij het raam. Meestal houdt hij de plaats ernaast voor mij bezet maar nu zit er al iemand anders op. hij kijkt me aan en ik zie de pijn in zijn ogen. Na een tijdje kijkt hij weg en kijkt hij weer uit het raam. Ik zoek een andere plek op en pak mijn boeken erbij. Weer kijk ik naar Jason maar hij kijkt nog steeds uit het raam. Ik voel me echt heel erg schuldig. Dan komt er iemand naast me zitten, als ik opkijk om te zien wie er naast me komt zitten zie ik Ella daar staan, ook dat nog. Ze komt serieus nog naast me zitten ook. "wat hoorde ik? Jij hebt met Johan gezoend?" schreeuwt ze door de hele klas zodat iedereen het hoort, en met iedereen bedoel ik vooral Jason. Meteen kijkt Jason op. Ik besluit om de opmerking van Ella te negeren. "Wie zwijgt stemt toe." zegt ze. Ik kijk haar aan en ga weer verder met mijn werk. Jason zie ik nog steeds naar me staren. Ik schud mijn hoofd naar hem en ga weer verder met mijn werk. Als de les bijna is afgelopen en ik helemaal blij was dat Ella voor de rest haar mond had gehouden tegen me schreeuwt ze : En wat hoorde ik nog meer? Heb je Johan aan je laten zitten?" dan barst ik los : "nee hij heeft me facking aangerand! is dat wat je wilde horen? hij kon me verkrachten als de politie niet kwam! en jij zit hier grapjes over te maken? wat een ontzettende harteloze bitch ben jij!" nadat ik dat geschreeuwd heb ren ik weg, weg naar buiten. Ik ren en ren net zolang totdat ik niet meer kan en ik loop uitgeput naar een bankje toe. Ik ga er op zitten en rust uit. 

Thom's POV

Nog steeds heeft de rechter niks van zich laten horen. wel weet ik dat Johan flink de lul is. tenminste volgens mijn advocaat. De politie heeft research gedaan en alle gebeurtenissen zijn opgeslagen in het archief. ook weet ik dat ik Johan niet meer hoef te zien, nooit meer. Hij zit nu in een strenge gevangenis en komt daar de komende paar jaar ook niet meer uit, gelukkig maar! wel ben ik echt super bang voor zijn vriendjes. die hebben al talloze keren mensen geslagen, gestoken, verkracht en zelfs vermoord. het zijn harde jongens met een hart van steen. je kunt ze beter maar niet in de weg lopen. en er is ook zo'n meid volgens mij heet ze Ella die is ook niet een schatje. wel om te zien hoor ze is echt lekker. Maar wel goedkoop. ze was verliefd op Johan maar die was weer op Rose wat zij natuur lijk weer niet leuk vond wat weer problemen opleverde. Dan word er op mijn deur geklopt en als de deur open gaat zie ik dat het mijn advocaat is. ik knik als begroeting. "je bent vrij! het is me gelukt!" schreeuwt hij blij. ik spring op en vlieg hem om de hals. Ik kan weer naar mijn moeder! pff wat heb ik haar toch gemist!