He's mine!

24.

Rose's POV

Nadat ik zie dat ik 63 gemiste oproepen heb van mijn vader besluit ik maar  op hem terug te bellen.  "hey pap" zeg ik zacht als mijn vader opneemt. "Rose waar ben je? ik wil dat je nu terug komt! je bent aangerand maar gaat niet naar huis? waar ben jij vanacht geweest? we maakten ons ontzettende zorgen!" zegt mijn vader boos, ik heb hem nog nooit zo gehoord. Zijn stem is trillerig, maar tegelijker tijd ook hard en sterk. "Ik kom er aan pap" weet ik er uiteindelijk uit te brengen. Jason heeft het gesprek gehoord en geeft me een knuffel een kus. "Ga maar, je ouders zijn echt niet boos op je, je kon er niks aan doen." zegt hij geruststellend. "maar ik had gewoon naar huis moeten gaan..." "ze begrijpen het vast wel! moet ik anders met je mee gaan?" ik schud mijn hoofd. "nee, als ze jou zien worden ze alleen nog maar bozer, want stel je voor dat ik met een jongen op 1 kamer lig." zeg ik geïriteerd. "Oke, ik bel je vanavond wel even." zegt hij en we lopen naar beneden nadat ik mijn spullen heb gepakt. Voor de laatste keer geeft hij mij een kus en we nemen afscheid van elkaar.Ik fiets naar huis en ik ben nog niet eens binnen of mijn moeder trekt me in een knuffel. "ik heb me zo ontzettend veel zorgen gemaakt lieverd. de laatste tijd veranderde je zo, je kledingstijl alles. waarom?" ik knuffel mijn moeder terug en probeer de vraag van mijn moeder te beantwoorden, maar als ik eerlijk ben weet ik het niet. Ik wilde gewoon dat mensen mij accepteren ofzo, dat mensen mij ook kenden maar wat ben ik er mee opgeschoten? een aanranding, veel gezeur met iedereen, maar vooral met Jason. Het was super lief bedoeld van Marly maar het was niet de juiste oplossing denk ik... Ik geef eerlijk toe dat ik de aandacht heerlijk vond. Maar toen ik doorkreeg dat ik niet meer de aandacht van Jason kreeg brak er iets in mij... Ik weet niet wat en hoe maar ik weet wel dat ik Jason onnodig veel pijn heb gedaan. Alleen maar door mijn populaire en jaloerse gedrag. Mijn moeder kijkt me aan en trekt me zowat mee naar de kamer. Omdat ik nog steeds niet geantwoord heb zeg ik : "ik weet het niet, over waarom ik een andere kledingstijl en al die zooi wilde. ik weet het gewoon niet. ik ben gewoon dom geweest." "Iedereen maakt fouten Roos, zolang je ze maar weer goed maakt, dat is het belangrijkste." antwoord mijn moeder. Dit is dus typisch mijn moeder, ze weet op alles een antwoord. En dan ook een zinnig antwoord waar je altijd iets aan hebt. "Dankjewel" zeg ik terwijl ik in haar schoot kruip. Mijn zusje Renee zit te kijken, ik weet dat ze dit ook met mijn moeder wil maar dat ze die aandacht niet gaat krijgen. Maar normaal krijgt zij die aandacht dus nu mag ik ook wel eens een keer vind ik. "We gaan jou is lekker verwennen dit weekend! Wat dacht je van een dagje spa?" zegt mijn moeder blij. "Super leuk idee! Gezellig!" zeg ik enthiousiast terug. "en ik dan? waar moet ik dan heen? aangezien ik toch niet mee mag." zegt Renee chagarijnig. Mijn moeder blijkt het niet te merken en zegt  : "Dan mag jij bij opa en oma op de boerderij logeren! Dat vond je toch altijd zo leuk?" "Ja toen ik 3 was ofzo." antwoord ze boos terug en meteen rent ze naar boven. What the fuck is er met haar aan de hand? Veel aandacht kan ik er niet aan schenken aangezien mijn moeder aan 1 stuk door aan het praten is. Ik hou van deze momenten, heerlijk weer een moeder-dochter gesprek. Na een tijdje merk ik hoe moe ik ben en ik besluit om naar bed te gaan. Zodra ik de trap oploop gaat de deur van Renee haar kamer open. "Moet mama je niet helpen met lopen? Of beloond ze je er voor dat je dat zelf kunt?" zegt Renee super bitcherig. "ja ik krijg een sticker voor elke keer dat ik alleen de trap oploop" antwoord ik sarcastisch omdat ik weet dat Renee dan geen weerwoord meer heeft. "kutwijf" hoor ik nog maar ik besluit er maar geen gehoor aan te geven. Is ze nou serieus jaloers omdat ik met mijn moeder naar de spa ga? Zij vind dat helemaal niet leuk, en van mij mag ze best mee hoor. Zolang ze normaal tegen me doet.  Als ik mijn kamer inloop zie ik dat mijn kamer helemaal schoon en opgeruimd is en ik een schoon bed heb. Op mijn bureau ligt een briefje : "sleep well lieverd" ah dat is echt super lief! Ik doe mijn pyjama aan en ga in mijn bed liggen al snel val ik in een diepe slaap.

Thom's POV

 De dagen gaan ontzettend sloom hier. Ik zit in mijn eentje in een cel, en heb een wc, een tafel, een stoel, een kledingkast en een laptop. Maar op die laptop heb ik geen internet of iets dus ik heb niks aan die laptop. Ook staat er 24/7 een bewaker voor mijn cel. zovan, als ik wil ontsnappen doe ik dat via de celdeur. Ik ben niet meer zo bang dan dat ik eerst was. Als de vrienden van Johan mij vinden en doden wat dan? wie zal me missen? mijn moeder misschien, maar dat is maar voor even als iemand anders haar komt helpen is ze mij wel weer vergeten hoor... En spijt heb ik er niet van, ik hoef voor niemand te vrezen. Als ze me moeder dood schieten heeft mijn moeder geen pijn meer. Het zou erg zijn en het zo een grote impact hebben op mijn leven maar ik kan mijn gevoelens aan de kant zetten dus dat zou vanzelf wel weer over gaan... Nee mij zouden en konden ze me niks aan doen...

Hey,

sorry dat het zo lang duurde ondanks de vele votes en leuke reacties van jullie! bedankt daarvoor! :)

Na zondag komt er weer een nieuw hoofdstuk

Vote! :)

Comment! :)

xo