Damon Salvator Story ( Dutch) voltooid.

de oefening 2.

Super bedankt ben al over de 50 lezers !! ♡♥ vind het super leuk om te schrijven.

Ik word wakker door een stem. "Jessie word alsjebliefd wakker". Het is de stem van Damon. Ik probeer mijn ogen te open maar het lukt niet. Ik beweeg langzaam met mijn vinger en merk dat hij het doorheeft "Jessie je bent er ik was zo bezorgd". Als ik me ogen kan openen kijk ik recht in de ogen van Damon zijn prachtige, zeeblauwe ogen. "Hey schoonheid gaat het wel?". Ik til mijn hoofd op en probeer te zitten. " Damon, waar ben ik". " Jessie shhtt.. ga maar liggen, het komt goed. Je moet uitrusten". Ik voel Damon zijn warme hand tegen me voorhoofd en duwt me rustig tegen het kussen. "Waar ben ik?". "In mijn kamer Jessie maak je geen zorgen". Ik kijk opzij en zie inderdaad de foto's van Katherine en Elena op het kastje staan. "Damon?" "Ja?" " Ben jij ook ergens bang voor"? Tuurlijk antwoord hij iedereen is ergens bang voor. Maar ik zeg liever niet waarvoor ik bang ben het ik nogal persoonlijk om het zo maar te zeggen. "Ik vind je erg lief Damon, ik hoop dat ik hier nog lang welkom ben". Ik vind jou ook erg lief en ik zorg er gewoon voor dat je hier welkom bent Jessie, antwoord hij. "Rust nu maar even lekker uit morgen gaan we weer oefenen, ik voel een kus op mijn voorhoofd en val in slaap".

Een tijdje later als ik wakker word ben ik al een stuk fitter. Ik heb zin om weer lekker te gaan oefenen dus ik trek wat kleren aan en loop zo snel ik kan naar de huiskamer. "Hey Jessie, ben je er klaar voor?" Tuurlijk ik altijd zeg ik vastberaden, als we dit keer niet verstoord worden dan. "Ik hoop het niet Jessie, maar onthoud ik zal er voor je zijn en ik laat je nooit alleen, ik beloof het". Ik voel een tinteling in mijn buik en geef hem een dikke knuffel. Waar gaan we dit keer heen? Vraag ik een beetje te nieuwschierig. "Dezelfde plek als gisteren". Ik voel dat ik begin te trillen, terug naar die plek? Naar die enge tunnel? Ik moet er Niet aan denken en krijg nare gedachten in mijn hoofd. Damon heeft het door en slaat een arm om me heen. "We kunnen niet anders Jessie, daar kunnen mensen ons zien". Ik begrijp het Damon. Hij pakt mijn hand en samen lopen we de tunnel in.

Ik knijp bijna Damon zijn hand fijn en als ik dat door heb probeer ik me een beetje te ontspannen. Ik merk dat Damon glimlacht en loopt verder." We zijn er weer Jessie, zeg Damon". En ik ontspan me wat meer. Ik kijk naar de clown en merk dat Damon het doorheeft. Hij loopt erheen en verstopt hem. "Bedankt Damon". "Geen probleem Jessie, laten we nu beginnen. Ontspan je", hij gaat voor me staan en pakt mijn handen. Ik voel dat zijn handen de mijne verwarmen. Ik doe mijn ogen dicht en ontspan mezelf. Ik voel me warm worden van binnen. Damon houd Nogsteeds mijn handen vast. Als ik mijn ogen opendoe zie ik dat alle spullen die op de grond horen te staan in de lucht zweven. Ik schrik er even van en kijk dan naar Damon. "Jessie! Ik wilde klein beginnen maar wauw". Ik begin te lachen en Damon lacht met me mee. Wanneer ik me duizelig begin te voelen stop ik en valt alles weer op de grond. "Jessie je was geweldig". Dankje Damon, maar ik ben nu wel heel duizelig antwoord ik. "Ik draag je wel naar huis". Ik lach wanneer hij mij optilt. Ik volg een stuk van de weg maar daarna val ik in slaap in zijn armen.