Damon Salvator Story ( Dutch) voltooid.

hfd. 20

Pov. Jessie

Ik word wakker door de zon en knipper met mijn ogen. Als ik me omdraai kijk ik recht in de ogen van Damon. Ik lach en geef hem een kus op zijn voorhoofd. Hij opend zijn ogen en grijnst. 'Goedemorgen' zegt hij met een ochtendstem. Ik moet lachen en geef hem weer een kus op zijn voorhoofd. Damon geeft me nu ook een kus op mijn voorhoofd, en voel tintelingen. Hij is echt heel leuk, maar als ik bedenk dat hij zoveel ouder is.... het is toch wel een beetje raar. Ik kleed me snel om en loop naar de keuken. Stefan is er al en geef hem een knuffel. 'Goedemorgen schone slaapster' zegt hij en glimlacht. Ik geef hem een knipoog en zeg hem ook goedemorgen.

Ik heb voor mezelf snel een eitje gemaakt en loop naar de bank. Stefan komt naast me op de bank zitten en zucht diep. Damon komt aan de andere kant zitten en kijkt verdrietig. 'Is er wat?' Vraag ik bezorgd. 'Jessie, je hebt kracht genoeg om iedereen aan te kunnen als je dat wilt. We hebben je geleerd hoe je krachten kunt gebruiken, je weet hoe je jezelf kunt beschermen. En je weet nu dat je niet de enige bent die bovennatuurlijke krachten heeft.

Wij denken dat je terug naar huis kan, alsof er niks gebeurd is. Je kunt altijd bij ons op bezoek, en als je ons nodig hebt kun je ook bellen. En omdat je weggaat hebben we ook nog een cadeautje'. Damon geeft het aan me en ik maak het voorzichtig open. Het is een mobiel. 'Al onze nummers staan erin, zo kun je ons altijd bereiken' zegt Damon en ik glimlach naar hem. 'Ik ga jullie wel missen'... zeg ik nu verdrietig en geef ze beide een knuffel.

Ik hoor de deurbel gaan en loop naar de deur. Ik open de deur en zie Jeremy, Caroline, Matt en Bonnie voor mijn neus staan. 'Je dacht toch niet dat we verlaten zonder gedag te zeggen he', zegt Caroline en ik sla haar in mijn armen. 'Ik ga jullie zo erg missen', zeg ik wanneer ik iedereen heb geknuffeld. 'Wij jou ook gekkie' zegt Matt en geeft me nog een knuffel. Ik voel tranen prikken die ik niet binnen kan houden. Jeremy komt naar me toe en veegt mijn tranen weg. Damon staat achter me met al mijn spullen en kijkt me verdrietig aan. 'Ik kom zo vaak mogelijk langs'. Zeg ik, en glimlach. Ik geef Damon en Stefan nog een keer een knuffel en zeg dat ik ze ongelofelijk erg ga missen. 'Je ouders denken dat je hebt gelogeerd bij een vriendin', zegt Stefan en geeft me een knipoog. Met opgeheven hoofd neem ik afscheid van het mooie huis, mijn prachtige vrienden, en Stefan en Damon die altijd in mijn hart blijven. Ik loop weg en kijk nog een keer achterom. Ik zie iedereen zwaaien, waardoor er tranen over mijn wangen lopen.

Dit avontuur zal ik nooit vergeten, en dit afscheid is niet voor altijd....

Zoals jullie merken is dit het laatste hoofdstuk van het boek.
Willen jullie dat ik een tweede deel schrijf?
Let me know.
Bedankt iedereen voor het lezen van dit boek.