Göz Yaşımla Yıkadığım Dünyam

Geride Kalanlar

Artık taşınma vakti gelmiş. Daha da üzüntü kaplamıştı Kumsal'ın masum yüreği, bir yandan annesine yardım ediyor bir yandan da onu son kez görmek için gelen arkadaşlarıyla vedalaşıyordu. Eşyaların hepsi nakliyeye yüklendikten sonra akşam için otobüs biletlerini almışlardı. Tüm yol boyunca hiç susmadan ağlıyordu o zeytin gibi gözlerinin etrafı kan çanağına dönmüştü artık. Herkes gecenin sessizliğine bırakmıştı kendini, yanında oturan anneside yorgunluktan dalmıştı uykuya. Kendine depresif müzikler açıp daha da çok ağlıyor bir yandan da insanları rahatsız etmemek için hıçkırıklarını içine atıyordu. Elbet aydınlanacaktı bu zorlu gecenin sabahı.
Günün ilk ışıkları yorgun suratına bir tokat gibi vururken o ağlamaktan şişmiş gözleriyle etrafa bakıyor bir yandan da annesini uyandırmaya çalışıyordu. Yarım saat sonra terminale varmış olucaklardı. Yavaş yavaş toparlanmaya başlamıştı herkes, Kumsal artık burada yaşayacağına kendini inandırmaya çalışıyordu. Geride kalanları unutabilecek miydi peki ? Tabiki hayır.
Onun tek isteği 8. Sınıfı bitirdikten sonra lise için tekrar Ankara'ya dönmekti. Annesi şimdilik onu teselli etmek için onaylıyordu her dediğini.
Nihayet o zorlu yolculuk bitmiş ve yeni evlerine doğru yol almışlardı. O şaşkın gözlerle etrafı süzerken annesi ona gelecek için güzel vaatler veriyordu. İkilemdeydi Kumsal inansa mıydı acaba bu denilenlere?
Gelmişlerdi yeni evlerine birazcık ortalığı toparlıyordu ailesiyle birlikte Kumsal, babasının telefonu çaldı, gelmek üzereydi nakliye. Yavaş yavaş eşyalar getirildikten sonra gün ağarmaya başlamış, hepsinin üzerine bir yorgunluk çökmüştü. Annesi, Kumsal ve abilerinin yataklarını sermişti, yolculuk boyunca hiç uyumayan Kumsal havanın kararmasıyla daha çok yorulmuştu. Yatağına geçtiği gibi uyuya kaldı.
Gece ara sıra uyanıyor bu zorluğu yeni bir hayatı, düzeni nasıl kaldıracağını düşünüyordu kendi içinde. Geride bıraktıklarının burukluğu hiç geçmeyecek gibiydi... Aklına geldikçe daha çok çarpıyordu kalbi, acaba verilen sözlerden hangi biri tutulacaktı?
Zamana bırakmıştı herşeyi...