Hayatıma giren herkesin elbette bir payı vardı kahroluşumda. Ama yemin ederim, bu hayatımı en çok kendim mahvettim. İncineceğimi bile bile tuttum insanları sevdim. Gecelere beni uyutmayan şeylere bilerek bağlandım. Zararlı olduğunu bile bile sigaraya aşık oldum. Bilirsiniz; kendinden başka kimsesi olmayan insanlar sigaraya aşıktır çünkü. Sonra ne mi oldum? Denginiz olmaya çalışırken Dengesiz oldum.. Pişman değilim. Ateşe elimizi atmak hoşumuza gidiyor napalım yani...