Sahiden böyle mi olması gerekiyordu ?

Önemli bir gün

Alarmın sesiyle irkildim, neden çalıyor bu diye düşündükten sonra ' hay lanet buluşma bugündü.' Lafı ağzımdan çıktı. Sanırım biraz fazla sesli cıkmış ki annem geldi; "Ne oldu, ne buluşması." Dedi.

"Hiç arkadaşla buluşacağım, hazırlanıp hemen çıkacağım. Sen mısır gevreği yapsana bana." dedim ve tuvalete koştum wifi açtım. Hemen 'Günaydın prenses' diye mesaj yolladım.

Benden önce uyanmış 'Bugün gelemiyorum üzgünüm.' Ne... Nasıl... Neden derken annem seslendi.

"Hadi geç kalma!"

Suratım asık bir şekilde merdivenlerden indim. "Plan iptal oldu, gitmiyorum. Hastaymış!" dedim.

Üç ay içinde her seferinde beni ektiği ve itiraz etmekte çaresiz kaldığım en önemli bahanesini kullanmıştı, yine. Hastanede yatan büyükbabasını acilen ziyaret etmesi gerektiği ile ilgili olan. Bunu söylediği zaman 'Tamam' demekten başka bir şey diyemiyordum ve bende tekrar geçmiş olsun diyip oturdum. "Hastaneye gelmemi ister misin?" diye de sordum. 'Ailem' diyerek kem küm etti, vazgeçirdi. Ben de mısır gevreğimi yemeye devam ettim.

"Uyuyacağım hastaneye gidene kadar." Dedi.

"Tamam" deyip, telefonu bıraktım ama huzursuzdum. Düşündüklerimi madem söyleyemiyorum ben de mesaj olarak iletirim, dedim. Bir baktım ki gaza gelmişim elli küsur mesaj atmışım.

Çevrimiçi olduğunu görünce hemen wifi kapattım. Yapacak başka bir şeyim olmadığı için gidip yattım.

Kafam onda olduğu için yatakta dönüp durdum. Dayanamadım bir süre sonra wifi geri açtım.