bay ukala

şok olay!!

Eski bölümlerde düzenleme yapacağım ama hikayeme de devam edeceğim.medyada kerem beyi görebilrisniz (yiğit'in babası)

Annemin verdiği haberle sarsıldım.Ne yani şimdi Yiğit'in babası hayatını kaybetmiş miydi ?
Hemde bir trafik kazasından ! Bir an önce yiğitin yanına gitmeliydim .

"Demek oğlunun mürvetini göremeden gitti" dedim sesli düşündügümün farkına varınca " ahh.. Anne en azından bir nişan yapsaydık.." dedim annem ise " Sen iyi misin Berfu? Adam öldü ve sen hala bunları mı düşünüyorsun?" dedi tam cevap verecekken babam geldi ve " hadi hazırlanın geç kalacağız" dedi ve odama gidip üzerime siyah bit kazak ve siyah bir pantolan giydim ardından hep beraber evden ayrıldık.

Yiğit'lerin evlerine geldiğimizde içimi bir hüzün kapladı . annem ve ben içeri girdik babam dişarda kalmayı tercih etti.

İçeriden ağlama sesleri yükseliyordu. Yiğit'in annesi Aslı hanım "Kerem!!" diyerek bağırıyordu . Birden gözüme zeynep çarptı gözleri kızarmıştı .
Yanına gittim , çok kötü görünüyordu annesinden ve ondan başsağlığı diledim .

Şimdi sıra yiğitteydi . evin salonunda ve bahçesinde yoktu . odasına çıktığımda iceri olduğunu gördüm. Siyah gömleğinin icinde yaslara bürünmüştü. Ağlamıyordu . benim geldiğimin bile farkına varmadı.

Yanına gittim. " Niye aşağı inmiyorsun?" diye sordum Yiğit sakin bir sekilde " burası daha iyi" dedi . Böyle durumlarda ne yapacağımı bilemiyordum . Onu teselli mi etmem gerekiyordu? Bunu bile beceremeyeceğime eminim. Sadece susmakta işe yaramazdı
Bunları düşünürken Yiğit araya girdi " Beni hiç bırakma!" dedi ve sarıldı sonrasında elimi tutup "bugün ben bu hayatta en sevdiğim insanlardan birini kaybettim , kendimi boslukta gibi hissediyorum." dedi ve haklıydı.
Ona birsey diyemedim ilk defa bôyle gördüm onu.

Aşağı indiğimizde cenazenin birazdan defnedileceğini öğrendim. Onun icin kabristana doğru hareket etmemiz gerekiyordu.
Annem, abim zeynep ve aslı hanımın yanında duruyordu .
Annem, aslı hanım abim ve zeynep bir arabayla gittiler.

Bizde babam yiğit ve ben bir arabayla gittik.

Yiğit:
İnsanın değeri yokluğunda anlaşılıyormuş. Gözümden bir damla bile yaş gelmesede , acım fazlasıyla derindi. Babamın öldüğüne inanamıyordum. Daha cok erkendi ,herşey icin cok erkendi .
Kabristana geldiğimizde icimi bir hüzün kapladı , babamı bu sekilde görmek istemiyordum. Ama güçlü olmalıydım,Tıpkı babam gibi...

Hoca dualarını okurken küreği elime alıp yas tapraktan iki parca aldım. Annemin feryatları yetmezmis gibi zeynepin bağrısları yankılanıyordu kulağımda ... Kürekle isim bitince onu diğer akrabalarımıza verdim.
Berfu:
Cenazeye duru ve furkan'da katılmıştı. Yiğit ise anne ve zeynep'in yanındaydı . birazdan eve gidecektik , cenaze defnedilmişti . olanlara hala inanamıyordum .
Kalabalık dağılmaya başladı herkes cenaze evine gidiyordu

2 hafta sonra:

Sabahları intihar etmeyi düşündüğünüz oluyor mu ? Benim olmuyor değil?!..

Sabah uyusuk bir sekilde kalktım ve hafta sonu oldugu icin yigit ile bir seyler yapabiliriz diye düşündüm. Hemen telefonuma sarıldım.

-Günaydın sevgilim
-Günaydın ... Bak ne düşündüm, bugün dışarıda beraber bir kahvaltı yapmaya ne dersin?
-Bugün mü? Hm.. Olmaz, şirkette işlerim var cok yoğunum
-yine mi? Peki ,tamam ya, is tabi öncelik iş!
-yapma böyle ... Seni seviyorum görüsürüz
-bende seni seviyorum
Telefonu kapattım ve yastığımı elime alıp ona haykırdım.

Yigit artık korktugum gibi iskolik biri olmustu, ya yakında beni daha çok ihmal ederse ? Yok artık yapmaz ! Sarı saclı, barbie bebek gibi sekreterle fingirdesirse !!! Yiğit !!!!

Evet işte yeni bölüm, biraz kısa .. Ama yenisi icin konu bulur bulmaz yazacagım, görüşlerinizi bekliyorum :)