trust » l.h

42

Ik woon inmiddels al een tijdje in het nieuwe huis, samen met m'n nieuwe familie. Een nieuwe kamer, een nieuw hoofdstuk van m'n leven. Ik ben wel tevreden. Alles gaat gewoon zoals ik het wil. Ik heb ook besloten om m'n moeder te vertellen dat ik met Luke heb, ze zou het vast leuk vinden. " Jongens! We gaan eten! " hoor ik Leon roepen. Ik sta op vanuit m'n stoel en loop naar beneden toe. Ik ga aan de grote eettafel zitten die netjes gedekt is. We wachten tot iedereen aan tafel zit en beginnen met eten.

" Mam.. " begin ik. " Wat is er, lieverd? " vraagt ze. " Ik moet je iets zeggen. " mompel ik. Nieuwsgierige blikken kijken me aan en aandachtig luisteren ze mee. " Vertel maar. " zegt ze en neemt een slok van haar water. Ik haal diep adem en blaas vervolgens weer uit. " Ik heb dus een.. Vriendje. " zeg ik zacht. " Echt? Oh, wat leuk Imogen! Wie is het? " " Luke, je weet wel. " zeg ik. " Dat is erg leuk, ben blij voor je! " zegt mam. " Misschien kan hij hier eens komen eten, zou leuk zijn. " zegt Leon. " Ik zal het vragen. " zeg ik. " Luke? Hij is toch zo'n laatste jaars? " vraagt Kiki. Ik knik ja. " Maar, mensen zeiden dat het echt onmogelijk was om iemand uit de laatste klas te daten. Vooral als je een jaar jonger bent. Wat is jullie school vreemd. " zegt Kiki en eet verder. Ik rol met m'n ogen. Nieuwelingetje ook. Ik grinnik in mezelf en drink m'n ijsthee op. Ik ben blij dat het eruit is, heb niks te verbergen.

Na het eten ga ik naar m'n kamer toe. Ik ben blij met m'n kamer, m'n droom kamer. Witte muren met zwarte, grijze en witte meubels en hier en daar wat leuke kleurtjes en plantjes. En groot bed en een mooi uitzicht op de tuin. De tuin is trouwens ook erg mooi. Veel planten, maar mooi. Een klein zwembadje en voor derest wat tuinstoelen en een barbecue. Ik laat mezelf neervallen op bed. Het heeft me zo lang geduurd om de relatie van Luke en mij te verbergen. Het lucht ontzettend erg op om het aan mam te vertellen. " Imogen? " vraagt Macie. " Wat is er? " " Mag ik je laptop lenen? " vraagt ze. Ik wijs naar m'n bureau. " Dankje. " zegt ze en loopt weg. Ik mis Luke, de laatste tijd heb ik hem amper kunnen zien vanwege de verhuizen. Alleen op school heb ik hem gezien, maar daar zitten we ook haast amper met elkaar. Ik vind het jammer, het is alsof hij zich schaamt voor mij. Maar waarom? Zo raar ben ik niet, dus.. Hij gaat juist met andere meisjes om. Ik wil niet jaloers zijn, want hij is m'n eigendom niet. Ik moet er denk meer op letten, maar ook weer niet. Ik laat het wel gaan anders, ik krijg er alleen maar hoofdpijn van. Ik besluit maar wat huiswerk te maken. Ik pak m'n boeken en gooi die op m'n bureau. Ik begin maar met Engels, dat gaat teminste nog.