İÇİMDE SAKLI KALAN

KARARSIZLIKLA SAVAŞIM

- İçime atarak kendime zarar veriyorum.
- Artık dayanamıyorum birine anlatmam gerek.
- Birilerinin beni dinlemesi gerek.
- yalnız olmadığımı bilmeliyim.
- Ya kimse beni dinlemek istemezse.
- Acılarıma ortak olmayı kabul etmezse.
- Hayır ya yapıcam.
- Bunu kesin yapmalıyım.

Bakın yine aynısını yaptım.. kendimle konuştum. Sanki benden iki tane varmış da birisi içimde hapsolmuş gibi hissediyorum. Ve onunla her gün konuşuyorum.
En azından beni dinleyen ve yargılamayan bir ses diyorum.
Ama yanılıyorum biliyor musunuz ?
Aslında beni en çok yargılayan o !
Ne zaman hata yaparsam hemen başlıyor:
"İşte sen böyle birisin ne kadar yaparsan yap akıllanmayan hep ezik kalıcak olan hep üzülecek olansın." Vb. sözler söylüyor. Aslında başlarda bu sözler bana iyi gelirdi aynı hatayı yapmamaya çalışırdım. Akıllandım sanırdım. Bir daha yapmam. Beni kıran üzen şeyleri tekrar tekrar yapıp neden  kendimi yıpratıyım derdim.
Ama olmadı.
Bir söz var bilirsiniz
"Huylu , huyundan vazgeçmez" çok doğru bir söz. Çünkü bu huyumdan vazgeçemedim.
İçimde ki ses de durmadan konuştu konuştu konuştu...
En sonunda bu içimi artık birilerine açmalıyım dedim. Ve bu hikayemsi şeyi oluşturmaya karar verdim. Çünkü ben çocukluğumdan beri hep her şeyini yazan birisiyim. Kaç tane günlük bitirdim bilmiyorum. Tabi ki burası günlüğüm değil. Çok umutlu olmamasam da burayı bir sürü kişi okuyacak. Çoğunlukla kendi içimden şeyler yazıcağım. Her konuda yaşadığım anılarla dolduracağım. Yani bir nevi buraya yazacağım hiçbir şey kurgu olmayacak.. hepsi yaşanmış şeyler olacak..
kendinizi bulduğunuz, bazen bana üzüldüğünüz, bazen vay be ne güzel yazmış bile diyebileceğiniz (böyle bir şey benim için bir hayal) bir şeyler yazmaya çalışacağım.
En önemlisi o benim içime sıkışmış diğer kişiyi özgür bırakacağım.
Onu orada tutmaya hakkım yok... Her zaman benim arkamı kollayamaz. Beni cesaretlendirmez.
Hep içimde yaşayamaz. O da dinlenmeli kendini anlamalı.
Beni anlamalı. Belki o zaman neden aynı hataları durmadan yaptığımı anlar.
Çünkü inanmak istiyorum hayatın hep böyle olmadığına insanları hep yıpratmadığına. Kendilerini tanımaları için hayat bile bir şans daha verebilecekken ben neden yaşadığım olaylara bir şans daha vermeyeyim.
Çok iyimser cümleler kurdum. Ama aslında hiç iyimser değilim sadece böyle olmasını çok istiyorum. Mesela kardeşim dediğim insan beni sırtımdan bıçaklıyo bana kazık atıyo ama ben gelip benden özür dilese affediyorum. Bana aynısını yapmaz diyorum ama yine kazık yiyorum.. işte benim huyum..
Asla bırakmadığım, bırakamayacağım tek şey.
Ben buyum ve sizi hikayemi dinlemeye davet ediyorum.
Umarım beğenirsiniz çünkü kararımı verdim.
-Beni dinleyen birilerini bulmak.
-İçimdekini Özgür bırakmak.
- En önemlisi benim de kendimi tanımamam için
Bu güzelim hikayemsi şeye başlıyorum. Ve sizi kendi gerçeklerime, sırlarıma, acılarıma, hayallerime ortak ediyorum.

HADİ O ZAMAN
BAŞLAYALIM

!!!!!