Eskiden bulutlara bakar ve onları benzetebileceğim şeyler hayal ederdim. Aynı filmlerde ki gibi çimlerin üstüne uzanarak gökyüzüne bakardım. Ama filmlerde olduğu gibi bulutlarda gördüklerimi bir şeylere benzetemezdim. Hayal gücüm belki de o kadar geniş değildi. Yada ben bir şey görmek istemiyordum. Mesela herkes kendi düğünün hayalini kurar (kızlar için). Ama benim hiç böyle bir hayalim olmadı. Ama kendimi prenses gibi hissetmek için çarşaflardan elbise yaptığım doğrudur. Barbie bebeklerim vardı. Hep saçlarını kuaförcülük oynarken mahvederdim. Saçları olmazdı. Zaten ayakkabıları ilk aldığım gün kaybolurdu.
Ama o zamanları daha 17 yasimda olmama rağmen çok net hatırlayamıyorum... Sadace çok hastanelik olurdum. Su içmek için dolaptan sürahiyi alırken elime düşürmüşüm. Elimde 7 dikiş var. Yemek yerken sandalye ile geriye doğru düşmüştüm. Bu nedenle çenemde 3 dikiş var. Daha var da var. Sonuçta çocuklar düşe kalka büyür değil mi??
Evettt! Böyle düşe kalka büyürken düşüncelerim de gelişti...
Eskiden yalnız kalmaktan korkardım mesela şimdi umrum da bile değil çünkü hep birilerinin yanına gitmek çok yorucu. Sevmeden sadece yalnız kalmamak için kısaca kendi çıkarım için onların her hallerini kabul etmek çok yorucu. Kendi fikirlerinin düşüncelerinin oluşmasına engel. "Aman şimdi bu düşüncelerine evet demezsem beni dışlarlar." sadece aklımdan geçen buydu bir kaç yıl öncesine kadar. Ama şimdi " Gidene elveda, gelene merhaba ." demekten başka bir şey yapmıyorum. Kendimi yormaya yıpratmaya değmez. Bu yazıyı okuduğunuzda eğer bende böyleydim hala da böyleyim diyorsanız bana mesaj atın... Sizin de hikayelerinizi dinlemek isterim...
En büyük cezaevi, korkan bir insanın kafasının içidir...
Ben bu cümleden şunu anlıyorum. Bize en çok zarar veren şey zihnimiz. Bize oyunlar oynayan, zarar veren o. Bence bu konuda en rahatt kişiler akıl hastaları... Hayat umurlarında bile değil. Etraflarında ki kişiler onlar hakkın da ne düşünüyor onları bile umursamıyorlar.
Ama biz ağızmızdan çıkacak her kelimeye dikkat etmeliyiz. Peki neden? Karşımızda ki üzülmesin bizi yanlış anlamasın diye....
BÖYLE YAŞAMAK ÇOK ZORRRR!!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İÇİMDE SAKLI KALAN
ContoHerkesin içinde kimseye söylemediği şeyler vardır.. Birinci bölümde olmasa bile illa sizi anlatan bir bölüm bulup işte bu benim diyeceksinizzzz İçinizde olanları sonunda biri beni anladı diyerek sevineceksiniz, yalnız olmadığınızı hissedeceksiniz...
