Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl da delinmez küfen?
Ebedi oluşun urbası kefen!
Kursa da boşluğa asma köprü, fen,
Allah derim, başka hiçbir şey demem!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
#NFK sözleri ve şiirleri
PoetryKendini dünyalar kadar değerli zannedenlere kısa bir not; Dünya beş para etmiyor...
